Immunitet recenzja

"Wiesz, jak to mówią - pytania są dla nas ciężarem, ale odpowiedzi więzieniem, do którego sami się wtrącamy".

Tytuł: Immunitet

Autor: Remigiusz Mróz

Seria: Joanna Chyłka
Wydawnictwo: Czwarta Strona

Liczba stron: 648

Data wydania: 31.08.2016

Sebastian Sendal, najmłodszy sędzia Trybunału Konstytucyjnego zostaje oskarżony o zabójstwo Marcina Frankiewicza w 2008 roku. Mimo, że ofiara pochodzi z zupełnie innego miasta, a sam oskarżony jest przekonany, że nigdy w życiu jej nie spotkał prokuratura ma dość obciążające go dowody i ubiega się o uchylenie immunitetu. Na ciele Frankiewicza znajdował się jego materiał genetyczny. Oskarżony szuka pomocy u swojej koleżanki ze studiów - Joanny Chyłki, która mimo własnych problemów postanawia wybronić sędziego.

"Immunitet" to czwarty już tom cyklu o Joannie Chyłce i to właśnie w nim autor odkrywa przed nami karty jej przeszłości, na co tak długo czekaliśmy. Muszę przyznać, że forma w jakiej nam to przekazał jest naprawdę pomysłowa, a sama treść doprawdy szokująca.

Jest to kolejna powieść w której prawniczka nie przebiera w słowach, a sam autor nie oszczędza naszego biednego Zordona. Pan Remigiusz chyba lubi mu rzucać kłody pod nogi, a czasem jak to sam napisał "cały tartak".

"- Napełniłam więc swój bak wystarczającą ilością tequili, by przełączyć się na tryb czarującej uprzejmości.- Nie masz takiego trybu".

Jeśli chodzi o sędziego Sendala to jest to postać bardzo dopracowana. Autor na początku przedstawia nam go jako osobę o nieskazitelnym charakterze, człowieka skromnego, szanowanego i inteligentnego. Jakby nie patrzeć to właśnie taki powinien być sędzia Trybunału Konstytucyjnego, prawda? Jednak prawnicy chcąc wybronić Sebastiana odkrywają wiele szokujących informacji, które diametralnie zmieniają nasz obraz sędziego.

"- Nie wiem, kiedy stałeś się takim pesymistą, ale...- Ja też nie - odparł pod nosem Kordian. - Może w momencie, kiedy uświadomiłem sobie, że po śmierci na pewno pójdę prosto do nieba, bo całe moje życie jest piekłem".

Cóż, co mogę Wam powiedzieć? Moim zdaniem czwarty tom utrzymuje poziom, Pan Remigiusz nie pozwala nam się nudzić, akcja wręcz pędzi. Autor bombarduje nas szokującymi informacjami, które potrafią wywołać w nas ogrom emocji i sprawia, że nie jesteśmy w stanie oderwać się od książki. Osobiście się nie zawiodłam, to było coś czego brakowało mi od dawna, zdecydowanie zatęskniłam za Chyłką, jej humorem i podejściem do życia.
Na koniec oczywiście wypadałoby wspomnieć o zakończeniu, które było jak najbardziej "mrozowe", czyli wbijające w fotel. Co tutaj więcej dodawać? Jeśli uwielbiacie duet Chyłka & Zordon to nie możecie sobie odpuścić tego tomu.