Podwójne mosty Wenisany recenzja

Pisanie recenzji książki o wojnie w obecnej sytuacji jest cholernie trudne, bo człowiek zastanawia się, czy jego słowa mają w ogóle sens...

Bardzo aktualne dziś stało się przesłanie o bezsensowności wojny „Podwójnych mostów Wenisany” autorstwa Linor Goralik. Z pełną mocą wybrzmiało zagubienie szczególnie dzieci w obliczu konfliktu zbrojnego, którym zostało odebrane prawo do szczęśliwego dzieciństwa. Świat dorosłych zafundował im przyspieszony kurs dorastania, w którym zmierzenie się z realiami wojennymi okazało się najgorszym możliwym doświadczeniem. Ta książka to ważna lekcja o życiu dla młodych czytelników.

Sięgając po „Podwójne mosty Wenisany” liczyłam, że tak jak w przypadku pierwszej części, czyli „Zimnych wód Wenisany” będę oczarowana nieoczywistością i osobliwością opowieści Linor Goralik. Nie zawiodłam się i znów potrzebuje wielu synonimów słowa „dziwny” ale też „niepokojący” do opisania tej książki. Ten tom również będzie ogromnym wyzwaniem dla dzieci ze względu na język i złożoność wykreowanego świata. Nie dostaną żadnych objaśnień, ale już od pierwszych stron zostaną wrzucone na głęboką wodę i same po omacku będą musiały sklejać elementy tej arcydziwnej układanki, którego motywem przewodnim będzie wojna... Mimo że poznały już obraz Wenisany, świata złożonego z dwóch miast będących swoim lustrzanym odbiciem, czyli: Weniskajlu znajdującego się na górze, który zamieszkują ludzie i Weniswajtu zanurzonego w wodzie, który zamieszkują ptakopodobne gabo oraz topielce, tym razem konflikt zbrojny nie pozwoli im się nim nacieszyć.

Wszystko tutaj zostało spowite mrocznym klimatem wojny, który wzmagać będzie w młodych czytelnikach uczucie niepokoju. Co ważne pojawi się wiele pytań: kto tutaj jest dobry, a kto zły? Kto rozpętał tę bezsensowną wojnę i w imię czego? Dzieci znów dostają od autorki ważną lekcję o życiu, a mianowicie, że nie ma prostych odpowiedzi, jeśli chodzi o wojnę, bo kiedy wybucha świat nie jest czarno-biały, lecz płonie i rozlega się nieustannie pytanie dlaczego... Czy kiedy wszystko inne zawodzi, prawda może coś zmienić?

Doceniam piękny projekt okładki Rocha Urbaniaka!

Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl. Dziękuję Wydawnictwu Dwukropek za egzemplarz!