Nie dopniesz swego recenzja

Gabriela Sawicka jest prokuratorem. Chwilę temu pracowała „na zesłaniu” w Gorzowie Wielkopolskim, do którego całkiem mi blisko kilometrowo, a teraz właśnie wraca do Szczecina.

Zaczyna z przytupem. Już w drodze spotyka kobietę, poturbowaną, wręcz zmasakrowaną, która jednak daje radę doczołgać się do jej samochodu i poprosić o pomoc. Gabrieli wydaje się, że chociaż częściowo ratuje ją z opresji i zabezpiecza w szpitalu do momentu dalszych działań. Wydaje jej się.

A na miejscu, w nowym miejscu i nowej funkcji z grubej rury podejmuje się rozwikłania sprawy już w zalążku śmierdzącej, bo dotyczącej miejscowych szych. Niektórzy z tych wyżej siedzących czują się zupełnie bezkarni. Jak to w życiu. Czyli już na dzień dobry jest chyba trup, a w zasadzie tylko ręka chyba trupa, ale za to bardzo charakterystyczna. Taką mógł mieć, a może ciągle jeszcze ma mąż jednej z większych prawnych szych w Szczecinie.

A cóż na to wszystko nasza pani prokurator? Nie straszne jej takie zdarzenia. Jest dobra, jest skuteczna, ino irytująca, bezczelna i zupełnie nie dająca się polubić.

„-(…) Co robisz oprócz rozstawiania policjantów po kątach i sprowadzaniach wszystkich do parteru?
– Ładne określenie na bycie prokuratorem.”

Ot i sedno jej podejścia do wszystkich dookoła.

Wredną babę w funkcji prokuratora to my już dokładnie znamy. Znaczy zna ten, kto czytał Mroza i śledził losy niejakiej Chyłki. Gabriela to taka jej kalka trochę. Na pewno gdyby obie gdzieś po drodze się spotkały, to albo bardzo by iskrzyło, albo byłoby doskonale. Taka bezczelność pomnożona do potęgi „nie da się więcej”.

I w zasadzie można by było powiedzieć: czytałeś/-aś Chyłkę z zaciekawieniem, to i Gabi ci się spodoba. Mnie do myślenia dał jednak zupełnie inny cytat, niż ten powyższy, a wypowiedziany przez byłego mentora Gabrieli:

„Stój na straży sprawiedliwości, jeśli możesz, to w końcu piękne. A jeśli nie możesz, to rób swoje i dbaj o efekty. Ostatecznie lepszy od sprawiedliwości jest zabójca w pudle.”

Czy to motto przyświeca wszystkim prokuratorom, którzy w swoich działaniach z założenia powinni być czyści jak łza i transparentni, że bardziej się nie da?