Antygona recenzja

Co zrobi Antygona, gdy jeden z jej braci zostanie zmieszany z błotem i uznany za zdrajcę? Jak poradzi sobie z tym, iż władze nie pozwolą godnie pochować jej rodzonego brata?

Książkę Sofoklesa, starożytnego tragika pod tytułem ,, Antygona “ przeczytałam niedawno, jakieś dwa miesiące temu, ponieważ była to moja szkolna lektura. Zawsze byłam osobą, która lubi czytać, więc każdą lekturę czytałam bezproblemowo, do czasu. Od około 8 klasy podstawówki teksty, które były obowiązkowe do zapoznania się zaczęły mnie zwyczajnie nudzić. No, bo błagam jak można przeczytać i zrozumieć ,, Pana Tadeusza ”? Mogę zatem śmiało powiedzieć, iż nie byłam za dobrze nastawiona do tej literatury, ale ostatecznie moje zdanie zmieniło się.

Utwór jest dramatem antycznym, czyli tragedią grecką. Opowiada o czynach głównej bohaterki imieniem Antygona, po śmierci jej ukochanego rodzeństwa. Dziewczyna posiadała kiedyś dwóch braci i siostrę, jednak gdy jej rodzice zmarli tron mieli przejąć synowie na zmianę, co roku inny. Kiedy jeden po roku nie chciał się podzielić z drugim wygnał brata z kraju. Rozgniewany krewny zorganizował wyprawę przeciwko swojemu ojczystemu kraju, Teb, ale walce zginęli obaj mężczyźni. Później władzę przejął Kreon ich wuj, który kazał honorowo pochować byłego władcę, a tego który zorganizował walkę wrzucić krukom na pożarcie. Bohaterka nie zgadzała się z tym i choć mogła utracić życie poświęciła się dla zmarłego i należnie próbowała go pochować. Czy dobrze zrobiła? Gdy tylko król się o tym dowiedział mimo ich pokrewieństwa oraz tego, że Antygona była ukochaną jego syna kazał ją skazać. Ona w rozpaczy popełniła samobójstwo zamknięta w grobowcu, podczas gdy widzi to jej ukochany sam zabija się mieczem. O wszystkim dowiaduje się Eurydyka, matka zmarłego i żona Kreona, w rozpaczy za potomkiem naśladuję jego czyny. Historie zakańcza załamany tymi zdarzeniami król Teb.

Uważam, że być może ta historia potoczyłaby się inaczej, nie tak tragicznie gdyby wujek rodziny podjął inną decyzję i nie skazał Antygony. Mimo tego co sądzę to tylko moje zdanie, poza tym książka musiała się skończyć źle, bo to tragedia.

Po przejrzeniu opowieści mogę stwierdzić, że to naprawdę nie była zła lektura. Była bardzo krótka, bo miała zaledwie sześćdziesiąt stron co cieszy oraz łatwa do zrozumienia, przynajmniej dla mnie. Być może i była pisana tak jak każdy dramat czyli dialogami, ale w porównaniu z innymi utworami nawet z kontekstu jest prosta do zinterpretowania.