Droga Tadeusza Mazowieckiego recenzja

„Droga Tadeusza Mazowieckiego” pióra Tadeusza Mielcarka to bardzo rzetelnie napisana biografia jednego z nielicznych absolutnie uczciwych polskich polityków.


Autor książki, wydanej przez Psychoskok, miał trudne zadanie: jak napisać porywającą czytelników biografię człowieka bardzo spokojnego i uczciwego, nie mającego na swoim politycznym koncie wyskoków przyciągających tabloidy. Człowieka, który całe swoje życie poświęcił żmudnej pracy dla dobra obywateli Najjaśniejszej Rzeczypospolitej. Patetyczne określenie? Zapewne tak, ale jak inaczej określić wysiłki człowieka, który przez większość swojego życia szedł pod prąd, sprzeciwiając się wszystkiemu, co było niezgodne z jego życiową uczciwością?


Nie potrafię sobie wyobrazić sytuacji, w której Tadeusz Mazowiecki, żeby osiągnąć założony cel, godzi się na niegodne politycznie kompromisy. Nie potrafię wyobrazić sobie Tadeusza Mazowieckiego posuwającego się do kłamstwa, aby osiągnąć jakąś – osobistą lub polityczną – korzyść…


Wiem natomiast, że kiedy przed posłami sejmu okresu przejściowego zasłabł, to był to skutek jego tytanicznej pracy, której cel – budowa państwa prawa od podstaw – został przerwany przez sławetną „wojnę na górze”…


Tomaszowi Mielcarkowi udało się z tego spokojnego, cichego, pozbawionego fajerwerków życia wielkiego Polaka, którym bez wątpienia był Tadeusz Mazowiecki, stworzyć biografię, od której nie można się oderwać. Dlatego wszystkim interesującym się najnowszą historią Polski, polecam tę książkę. To trzeba przeczytać!