Biała królowa recenzja

Odkąd usłyszałam o Philippie Gregory, głównym moim celem stało się przeczytanie którejś z jej powieści. Sama autorka znana jest chyba najbardziej ze słynnych „Kochanic króla”, które doczekały się nawet ekranizacji. Ja sama jeszcze nie miałam okazji czytać wyżej wspomnianej książki, ani w ogóle żadnej, dopóki nie trafiła w moje ręce właśnie „Biała Królowa”.

Akcja książki rozgrywa się w drugiej połowie piętnastego wieku w Anglii, gdzie toczą się bratobójcze walki, wojna między dwoma rodami Lancasterów oraz Yorków, znana w historii również pod nazwą Wojny Dwóch Róż. Edward IV York, król Anglii, zakochuje się ze wzajemnością we wdowie Woodville, Elżbiecie i pobierają się po kryjomu. Wkrótce, w mało odpowiednim momencie, małżeństwo wychodzi na jaw. Elżbieta zostaje królową i razem z dwoma synami z pierwszego małżeństwa przenosi się na dwór Edwarda, gdzie musi się zmierzyć z jego matką, przeciwną małżeństwu oraz wszystkimi, którzy nie akceptują jej jako żony Edwarda. Wkrótce również zaczną się toczyć walki o wpływy i władzę w kraju, doradca Yorków, hrabia Warwick przechodzi na stronę wroga, próbując odebrać Edwardowi koronę, a Elżbieta znajduje się w samym centrum tych starć, co jest przyczyną porwania jej kolejnych dwóch synów, następców tronu, którzy znikają bez śladu w twierdzy Tower.

Elżbieta jest królową, ale również matką i kochanką. Jest jednak przede wszystkim kobietą niewyobrażalnie ambitną, która wie, czego chce, kobietą o wyjątkowo silnym charakterze, która nie pozwoli sobie tak łatwo odebrać tego, co jej się należy – i zapłaci za to wysoką cenę. Philippa Gregory stworzyła wyjątkową bohaterkę, ale dzięki swojej powieści przeniosła nas również do piętnastowiecznej Anglii, tak barwnej i ciekawej, ale targanej odwieczną walką o koronę, walką, w której liczy się tylko władza i która nie cofnie się przed niczym – nawet pozbawienia życia własnych braci. Chociaż nie wszystko w powieści Gregory jest prawdziwe, chociaż autentyczne wydarzenia przeplatają się z fikcją literacką, to jednak dzięki tej autorce możemy trochę przybliżyć się do historii Anglii, która moim zdaniem jest równie ciekawa jak nasza.

Ale nie tylko Elżbieta jest tu barwną postacią, bo każdy bohater z osobna jest żywy, doskonale opisany, do tego język, prosty w odbiorze, ale pełen realności nie pozwala nam się przy tej książce znudzić. Świat Anglii XV wieku, pełen intryg, tajemnic, życie na dworze królewskim – wszystko to jest tak niezwykle fascynujące, że chwilami nie byłam w stanie odłożyć tej książki na miejsce. W sumie jedyny minus, jaki mogłabym tej książce dać, to narracja w czasie teraźniejszym, czego nie lubię – tutaj jednak jest to prawie niezauważalne.

Jest to lektura obowiązkowa dla miłośników powieści historycznych, dla ciekawych historii Anglii, ale myślę, że nie tylko, bo każdy może tu znaleźć coś dla siebie. Ja jestem pod wrażeniem. I polecam serdecznie każdemu.