Bastion recenzja

„-Jesteś tu niecałe dwa tygodnie, a już zdążyłaś złamać jednemu facetowi nos, a do drugiego strzelałaś- wtrąca Sebastian z rozbawieniem w oczach.- Widzę, że przez te lata wyrobił się w tobie ognisty temperament…”.

Kobieta znająca przyszłość i mężczyzna z przeszłością.
Czy to się może udać?

🤎🤎🤎

Książka „Bastion” autorstwa Grażyny A. Adamskiej to pierwszy tom rozpoczynający serię „Armia Potępionych”

Jest to także pozycja, przy której nie będziecie musieli długo się zastanawiać, czy jest to coś dla was. Ja przepadłam od pierwszego zdania i do samego końca nie mogłam się oderwać. Naprawdę nie przesadzając, autorka po raz kolejny stworzyła historię, która oczarowuje Teksańskim klimatem, a dodany motyw z gangiem motocyklowym dostarcza jeszcze więcej wrażeń.

Co się tyczy, samej akcja przebiega płynnie i zgrabnie łączy ze sobą wszystkie elementy. Choć przez emocjonalne zawirowania nie da się czytać tej książki w spokoju, co właściwie jest plusem. Dodatkowo mamy tutaj wątek Eriki, która posiada niezwykły dar, jakim jest uzyskiwanie odpowiedzi z kart. Jest to jednocześnie nietypowe, jak i bardzo fascynująco. Każdy rozdział zaczynał się małą „wróżbą”. Naprawdę bardzo mi się to podobało.

To, co jednak najbardziej uwielbiam w twórczości autorki to sposób, w jaki kreuje ona swoich bohaterów. Erika i Bastion są tego bardzo dobrym przykładem. Nieidealni z trudną przeszłością i ze skazami na duszy. Nie są to nastolatkowie, a osoby dojrzałe, które już w znacznym stopniu są świadome tego, co może szykować dla nich życie. Także, jeśli chodzi o samo wizualne przestawienie postaci, np. Erika wykracza poza schemat typowych kobiecych bohaterek. Nie jest szczupła i zgrabna, przez co jej pewność siebie bywa zaniżona. Jednocześnie jednak jest świadoma innych swoich zalet. Kumulując, to wszystko jest ona postacią, która wprost żyje na kartkach tej historii i to jest bardzo odczuwalne.

Póki co polubiłam większość bohaterów, a ci, którzy mnie wkurzali zostali wykopani przez Bastiona😜🙈.

Także dla fanów innej serii autorki, czyli „Nika. Teksański klan” mam dobra wiadomość. W tej książce pojawią się delikatne wtrącenia nawiązujące właśnie to bohaterów z tamtej serii. Oczywiście kto nie czytał, nie szkodzi, nie jest to w żaden sposób utrudnieniem.

Podsumowując mamy tutaj świetny romans nietypowo łączący klimat teksański i niebezpiecznych bikerów. Na pewno nie będziecie się nudzić.

Polecam