Ballada o dwóch miastach recenzja

Czy czytając książkę często zastanawiasz się nad swoim życiem? "Ballada o dwóch miastach" nakłoniła mnie do autorefleksji. Obok tej powieści nie sposób przejść obojętnie. Pod postacią bohaterów może kryć się każdy z nas.

Petronela to mieszkanka zacofanego Miasta, w którym nie otrzymasz dobrego słowa. Tam nawet nie warto łudzić się nadzieją. Brak słońca, złe nowiny, depresyjne podejście do życia daje się ludziom we znaki. Jednak nic z tym nie robią, nie próbują polepszyć swojego istnienia, bo po co? Przecież od wieków tak było. Od młodych lat powtarzano: Na każdym kroku czeka nas zawód. Nie ma lepszej przyszłości! I nie należy jej wyczekiwać". Petronela marzyła, by zostać baletnicą, a nie, z dziada pradziada, stać za ladą w "Spalonym Preclu". Chciała się śmiać, jednak "w Mieście nie były mile widziane oznaki radości". Uśmiech, szczęście, zadowolenie, to z kolei znaki rozpoznawcze City, miasta znajdującego się za lasem. Tam wszystko jest na opak. Ludzie awansują, są radośni, mówią tylko o dobrych rzeczach. Podobnie jak w Mieście, nie każdy ma ochotę wpasować się w ramy tutejszych granic. Franz to osoba, która lubi od czasu do czasu pogrążyć się w smutku, popłakać, wyrzucić trudne emocje. Jednak w samorozwijajacym się City nie wypada.

Dwa miasta, dwie skrajności i jeden gołąb, jako posłannik nadziei, symbol wolności. Czasem potrzeba iskierki, by rozpocząć coś nowego. Niejednokrotnie o czymś marzymy, lecz boimy się wyzwań. Może to błąd? Zacznijmy żyć tak, jak podpowiada nam serce, a nie oglądajmy się na innych, może wtedy osiągniemy pełnię szczęścia, bez względu na to, gdzie mieszkamy.

To nietuzinkowa powieść, pełna życiowych mądrości. Zmusza nas do refleksji, do walki o samego siebie, o własne marzenia, nie narzucając po której stanąć stronie. Napisana w sposób ironiczny, pokazuje jacy jesteśmy naprawdę: uczuciowi, (jednak te uczucia często skrywamy pod grubą skórą), chcemy być tacy, jak inni, żeby nie być odizolowanym od społeczeństwa. Czasem, jeżeli żadna opcja nie jest zbyt dobra, trzeba poszukać innej drogi, a to wszystko, by żyć w zgodzie ze sobą.