Blask recenzja

"Blask" napisała autorka imieniem Alexandra Adornetto. Naprawdę oczekiwałam, że ta książka będzie moją perełką, ponieważ liczyłam na to, że młodsza autorka właśnie lepiej dotrze do młodzieży, do której zaliczam się także ja. Ta książka miała być moim przyjemnym wytchnieniem na parę wieczorów i właśnie taka była.

„Niektórzy mówią, że i tak nie mamy wpływu na to w kim się zakochujemy - to miłość wybiera nas. Zdarza się i tak, że oddajemy serce komuś, kto jest zupełnym zaprzeczeniem tego, czego - jak nam się wydawało - szukaliśmy w drugim człowieku.”

Najpierw parę słów o książce. Opowiada ona o trzech aniołach, które zostają zesłane na ziemię, a konkretnie do miasteczka o nazwie Venus Cove. Mamy Archanioła Gabriela, uzdrowicielkę Ivy oraz najmłodszą Bethany, która, jeśli mogę tak to ująć, jest najsłabszym ogniwem. Dziewczyna jest podatna na uczucia, więc nietrudno odgadnąć, że już od samego początku są z nią problemy. Anielica Bethany bardzo szybko zaprzyjaźnia się z Xavierem Woodsem, który oczywiście jest super przystojny i super bogaty, bo co by było, gdyby nie był? Bethany jest irytującą i bardzo podatną na wpływy postacią. Nie zaskarbiła sobie mojej sympatii, podobnie jak Xavier, który jest mocno nijakim bohaterem. W zamierzeniu z pewnością miał być błyskotliwym i charyzmatycznym nastolatkiem, ale zwyczajnie to nie wyszło, a szkoda, bo miał potencjał. Na szczęście Ivy i Gabriel nie są tak irytujący jak ta dwójka wyżej wymieniona. Uważam, że to oni podtrzymują poziom tej książki, bo gdyby nie to, to nie jestem pewna czy wytrwałabym w czytaniu. Wtedy trzymałam się nadziei, że druga część pt. "Hades" okaże się lepsza, a jest ona już za mną od dawna, więc niedługo coś o niej napiszę. Wracając do Bethany i Xaviera, którzy swoimi nijakimi dialogami wołają o pomstę do nieba, straszliwie nudziły mnie ich rozmowy.

„To chyba w ludziach najsmutniejsze - ich najważniejsze myśli i uczucia często umykają niewypowiedziane i mało kto umie je właściwie odczytać.”

Akcja w książce jest bardzo przewidywalna, ale mimo to przyjemnie mi się to czytało. Czasem nawet na mojej twarzy zagościł uśmiech. Są bez wątpienia lepsze pozycje do przeczytania niż ta, jednak wciąż mogę ją polecić, a wiem, że żaden szanujący się fan gatunku paranormal romance nie odpuści sobie tej lektury. Poza tym po prostu muszę napisać coś o okładce: jest fenomenalna! Właśnie takie powinny być, wabić i przyciągać czytelnika!