1794 recenzja

Podróże w czasie powoli stają się moją codziennością. Po udanej wizycie w 1793 przyszła pora na 1794. Tym razem dane mi było odwiedzić nie tylko mroczny i duszny Sztokholm.

Chyba mogę pozwolić sobie na stwierdzenie, że Autor tradycyjnie podzielił swoją powieść na cztery części. Jednak tym razem bardzo szybko można znaleźć wspólny mianownik. Mimo tego podziału mamy odczucia niezwykłej spójności i ciągłości opowieści.
Dostajemy powieść o miłości, zbrodni i wielkim oszustwie.

Historia zaczyna się jak baśń, on bogaty, ona biedna i piękna. Mimo wszystkich przeciwności losu udaje im się stanąć na ślubnym kobiercu. Jednak w bajce żyliby długo i szczęśliwie, tu życie miało dla nich inne zakończenie.

W tej książce Autor ponownie zdziera warstwę blichtru i pokazuje nam brud, wynaturzenia, nawet niewolnictwo... Pokazuje bezkarność ludzi którzy posiadali duże majątki, ich specyficzną moralność i ogromną bezwzględność.
Choć wydaje się, że jest to odrzucające to nie sposób oderwać się od lektury. Autor wabi czytelnika pięknym słowem, intrygą i doskonałą narracją. Stajemy się częścią tych zdarzeń, tego świata. Książka lepi się do rąk czytelnika i nie pozwala się odłożyć. Dajemy się zaczarować opowieści, językowi tak jasnemu a jednak ocierającemu się o przeszłość.

Powiedzieć, że zachwyciła mnie ta książka, to nic nie powiedzieć, dałam się zaczarować magii słowa, zaułkom Sztokholmu... Uwiodła mnie opowieść o miłości i zbrodni.

Książki Autora wywołują we mnie totalnie ambiwalentne uczucia, mam ochotę nimi rzucić i nie chcę wypuścić z rąk. Czuję się lepka i brudna, a jednocześnie towarzyszy mi świeżość. Jest coś hipnotyzującego w powieściach Autora... coś co każe chcieć więcej i więcej.

Atutem Pisarza jest również kreślenie doskonałego rysu psychologicznego bohaterów, pozwala nam on ich dobrze poznać, zrozumieć. Natomiast bogato rozbudowana część obyczajowa dodaje emocji. Po raz kolejny mogę powiedzieć, że dzięki Autorowi dostałam do ręki doskonały thriller historyczny z elementami kryminału.