“Gdy tylko za­czniesz mówić „tak”, bar­dzo trud­no jest po­wie­dzieć „nie”.”

“Cza­sa­mi żart ma w sobie wię­cej po­wa­gi niż wszyst­ko inne, co mó­wisz.”

“Ma­rze­nia czy­nią nasze życie pięk­niej­szym. A przy­naj­mniej ła­twiej­szym do znie­sie­nia.”

“Książki antropodermiczne wymagają od nas zmagania się ze śmiertelnością i z tym, co się dzieje, kiedy stykamy się z taką formą nieśmiertelności. ”

“Nie da się zmienić tego jak tych ludzi potraktowano po śmierci, ale mogę przywrócić nieco szacunku ich człowieczeństwu, odkrywając ich historię, oddzielając mity od faktów i badając konteksty, w których takie traktowanie zmarłych mogło być dopuszczalne.”

“Wojna nie jest nadprzyrodzoną istotą, z którą trzeba się zmagać, wojna to tylko ludzie, z którymi trzeba sobie radzić. ”

“Czy udać ludziom to grzech? ”

“Ko­bie­ty za­wsze wpro­wa­dza­ją w moje życie chaos. Cza­sem to słod­ki nie­po­rzą­dek, lecz czę­ściej za­mie­sza­nie, w któ­rym głowę można stra­cić cał­kiem do­słow­nie.”

“Kiedy coś zaczynasz, żaden moment nie jest odpowiedni. ”

“Resocjalizacja to fikcja. ”

“On już więcej nie będzie dotykał chłopców, bo ma mnie.”

“Eleganckie prawie zawsze znaczy kłamliwe. ”

“Życie idzie przed śmiercią w orszaku potrzeb. ”

“Przez Boga w ogóle nie można się dogadać, bo przez Boga można się wyłącznie nie dogadać. ”

“Mu­si­my dbać o to, aby nasze myśli się lu­bi­ły (...) Jeśli się spie­ra­ją, cza­sa­mi nie wiemy, za którą po­dą­żyć, a to tak, jak gdyby mieć lewą stopę skie­ro­wa­ną w jedną stro­nę, a prawą w jakąś inną. Nie uda ci się zro­bić nawet kroku i upad­niesz.”

“Od do­ro­słych rzad­ko można usły­szeć, co myślą, zwłasz­cza jeśli coś budzi ich za­chwyt.”

“Na­uczył się, że z do­ro­sły­mi le­piej roz­ma­wiać tylko o rze­czach, które oni znają, bo nie mają czasu, żeby wy­obra­żać sobie inne.”

“Świat jest sceną, ale role źle są rozdane. ”

“— Nie jestem dziewczyną.
— A co, jeśli nie jesteś chłopcem?
— A co, jeśli nie jestem niczym?
— A co, jeśli jesteś jednym i drugim? ”

“Życie od po­cząt­ku było dra­ma­tem, w któ­rym na sce­nie nie li­czył się nikt, poza tymi kil­ko­ma per­so­na­mi. Albo ra­czej: było nie dra­ma­tem, lecz próbą spek­ta­klu, w któ­rym zmę­cze­ni ar­ty­ści późną nocą ćwi­czą roz­pacz­li­wie swoje gesty, cią­gle jed­nak widać ich sztucz­ność, gubi się tekst, cza­sem ktoś wpada na scenę przez po­mył­kę, sce­no­gra­fia jest nie­ukoń­czo­na, a fa­bu­ła ni­ko­go już nie ob­cho­dzi.”

“Wiem, że lubisz tańczyć z diabłem, ale uważaj na siebie, dziewczyno. Diabeł zawsze w końcu dmaga się swojej zapłaty.”

“Dziś jestem rzeźniczką, jutro mogę być bydłem rzeźnym.”

“Ostatecznie jak świat światem zjadamy się nawzajem. Jeżeli nie w sposób symboliczny , pożeramy się i wchłaniamy dosłownie. Przemiana otworzyła przed nami możliwości odejścia od hipokryzji.”

“Prze­cież każdy pies po­wi­nien mieć swoje stado.”