Obejrzałem serial ,,The Boys'' i muszę przyznać, że jest lepiej niż w wersji papierowej! Przy komiksie odczułem zmęczenie po trzecim tomie, a serial pochłonąłem w jedno popołudnie! I chciałbym odpalić sezon drugi, na który trzeba zaczekać. Dobrze, że o nim wspomniałaś, bo mam chętkę na dekonstrukcję superhero!
To prawda - seans jak na pełnometrażowe kino. Wydaje mi się, że autorzy chcieli podejść do tematu ambitnie - stąd ambiwalencja uczuć. Czyli mocarny początek, potem mogło się okazać, że budżet nie pozwoli i odjechali w komedię. Rysując Draculę jak postać z kreskówki.
Przemęczyłem pierwszy odcinek. Średnio jestem zainteresowany kontynuacją. Momentami zgrzyta campem ku uciesze współczesnej widowni. Nie żeby oryginał był nieskazitelny, ale wyszło sztucznie, choć efekty specjalne podziwiam - ktoś się starał, doceniam. Niestety wygląda jak niezgrabne streszczenie książki do połowy, bo twórcy średnio trzymają się pierwowzoru. Mam problem z aktorami, bo arystokr...
Czy ja wiem, czy straszne - grałem w jakieś 90% gier wideo opartych na utworach Lovecrafta i w horrorze bardziej doceniam elementy kryminalne czy nastrój niż skakanie na fotelu - z Dark Descent bardzo szybko uczyniłem komedię, przez co zamiast się bać, śmiałem się z modeli zbudowanych z pikseli.
Marcin Dorociński - luz, ekranowa twarz, brak teatralizacji w gestach - jeden z najlepszych aktorów młodego pokolenia James McAvoy - brawura, zwierzęcy magnetyzm, piękna brzydota - niemal Belmondo XXI wieku Daniel Day-Lewis - poświęcenie, oszczędny w emocjach (w przeciwieństwie do Al Pacino), majestatyczny (przykuwa uwagę) - +1 do każdego filmu wspomniany Mads Mikkelsen - minimali...
O, właśnie - kiedy skróty fabularne sprawiają, że nie rozumiesz o co chodzi w utworze, bo scenarzysta coś pominął i nie wyjaśnił. To grzech śmiertelny wszelakich ekranizacji. Twórcy pierwowzoru (czyli książki) mają więcej czasu na analizowanie - filmy z reguły biorą na warsztat coś, co najistotniejsze w historii, dlatego potrafią wycinać dosłownie rozdziały. I to nie jest wina samych autorów ...
Żeromski zawsze wiele obiecywał, to znaczy wybierał dobre tematy na warsztat, ale zgadzam się - niekiedy przeważała niezgrabność fabularna, ociężałość dramatu czy źle rozpisana historia z kiepskimi bohaterami. Gniotem nazwać nie mogę, bo lubię ,,Dzieje grzechu'' czy ,,Przedwiośnie''. Dobre utwory przeplatał z tandetną manierą, z nachalnością moralną (głównie ,,Siłaczka'' czy ,,Ludzie bezdomni...
Wybory w LC to wyższa szkoła udawania. Trochę taki pociąg za społeczeństwem - skoro oni się zachwycają, to czemu ja miałbym się nie zachwycać? Typowa psychologia społeczna. W sumie głupotą jest zachwycać się innymi, jakbyśmy sami byli wybrakowani.
Kilka razy skorzystałem - bardzo wiele zależy od aktora lub grona aktorów. Jeśli ktoś czyta książkę jednym ciągiem, monotonnie, bez zmiany barwy w głosie, to odpadam. Dlatego szanuję lektorów, którzy poza dykcją posiadają zdolności operowania tembrem oraz tonacją. Potrafią przyspieszyć lub zwolnić tempo mówienia w zależności od skryptu.
Nie do końca zgadzam się z definicją psychofana - czytam to i ówdzie o panach z maskami na twarzach, ale czy czyni mnie to jako oddanego fana? Wątpliwe, bardzo często marudzę na komiksy o superbohaterach i wiele osób mogłoby mnie skarcić z tego środowiska, że mówię wprost, że czytają szajs :D
Wbrew pozorom lubię też Sherlocka Holmesa - niby samotnik i dandys, który nie potrafi kochać czy okazywać słabości, to wprawnie przybliża wady innych 😅
Niespecjalnie potrafię utożsamiać się z postaciami, ale z takich, do których mam sympatię mogę wymienić:
- Corto Maltese (marynarz, wagabunda, z cynicznym uśmiechem na ustach, podróżuje między jawą a snem) z włoskiej serii ,,Corto Maltese'' - Mai (syntetyk, rebeliantka, chciałaby czuć, jak człowiek, posiadać emocje, jak żywy twór, a nie zabawka) z książki ,,Łzy Mai'' - Doktor...
Mi z biegiem czasu najbliżej do Supermana - uwielbiam jego podejście do ludzi, którzy nie mają supermocy. Zawsze widział wielkość człowieka nie w tym, kim jest, ale co robi, i jak zachowuje się w sytuacjach wymagających odporności psychicznej.
Nigdy nie zrozumiem, po co ktoś ustanawiał kanon, skoro wiadomo było, że ktoś podważy tę listę czy wybrane tytuły, przez co w szkole doszło do chaosu informacyjnego, zaś ludzie zrazili się do czytania i dzisiaj oglądają kiepskie seriale zamiast dać się porwać literaturze. Nigdy nie lubiłem przymusu, bo musiałem się spieszyć z czytaniem, a to też niedobrze, jak masz wyznaczony termin - to tak ...
Spiderman byłby lepszą postacią, gdyby nie musiał rzucać sucharami na prawo i lewo. Wiadomo, bohater młodzieży i niewiast, ale kurka wodna - toć jako Peter Parker jest wprost pokraczny. Ciężko utożsamiać się z dzieciakiem, który jest nieporadny. Zawsze uważałem, że nie ma charakteru i gdyby nie kostium superbohatera niczym by się nie wyróżniał.
