Opowieść o niezwykłej przyjaźni młodej Niemki i Polaka – Jerzego Hronowskiego, byłego więźnia Auschwitz, który po wojnie przez 40 lat pracował jako przewodnik niemieckich grup odwiedzających Polskę. Poznali się, gdy on miał prawie 80 lat, a ona – 18. Nieustannie opowiadał jej o latach spędzonych w obozie, między innymi o tym, jak w trakcie „medycznego eksperymentu” zarażono go tyfusem, ale przeżył dzięki lekarstwom potajemnie dostarczanym przez sanitariusza. Po śmierci przyjaciela autorka zapragnęła dowiedzieć się o nim jeszcze więcej. Odwiedziła ludzi, którzy znali Jurka: byłego współwięźnia; pastora, absolwenta elitarnej nazistowskiej szkoły, a później działacza na rzecz pojednania z Polską; Tomka, syna Jurka, który w wieku 16 lat po kłótni z ojcem wyniósł się z domu… Wspomnienia o Jurku pozwalają zrozumieć, dlaczego spuścizna nazizmu nadal sprawia Niemcom i Polakom tak wiele trudności.