Życie niebywałe. Wspomnienia fotokompozytora

Ryszard Horowitz to fotograf światowej klasy, sam się nazywający fotokompozytorem. Prekursor komputerowego przetwarzania fotografii, współzałożyciel amerykańskiego Stowarzyszenia Fotografików Reklamowych APA.
Urodził się tuż przed wybuchem II Wojny Światowej, 5 maja 1939 roku. Cudem przeżył pobyt w getcie i obozach koncentracyjnych. Odnaleziony przez matkę dzięki radzieckiemu filmowi propagandowemu.
„Życie niebywałe. Wspomnienia Fotokompozytora” Ryszarda Horowitza, zaczynają się, w roku 1945. Można zatem powiedzieć że zdradziłem to, co przeczytacie w dalszej części opowieści. Ale tylko małą garść wiedzy. Uwierzcie: Ryszard Horowitz scharakteryzował lata wojny głębiej niż ja w poprzednim akapicie.
Warto w tym miejscu powiedzieć o znajomości Horowitza z Romanem Polańskim, znanym obecnie reżyserem, wówczas chłopakiem bez miejsca na ziemi. Rodzice Ryszarda zaadoptowali Romka na pewien czas.

Oczywiście nie mam zamiaru streszczać opowieści Horowitza. Po pierwsze: streszczenie czterystu pięćdziesięciu stron nie ma sensu, poza tym piszę właśnie coś w rodzaju recenzji. Mając na uwadze początek biografię wspomnę Hitchocka. Ten mistrz horroru mówił: „Każda powieść ( film) powinien zacząć się od wybuchu wulkanu. A potem napięcie powinno wzrastać”. Tak właśnie jest w „Życiu niebywałym”. Wraz z kolejnymi rozdziałami, uczestnicząc w życiu Horowitza, jesteśmy świadkami niebywałych wydarzeń. Czyli napięcie wzrasta.
Ukończył krakowskie Państwowe Liceum Sztuk Plast...