Przedstawić osobę ludzką, jedyną i bezcenną w oczach Boga, w królewskiej godności kapłańskiej, do uczestnictwa w której zaprasza nas święty Piotr, a także w łasce, jaką może jej dać sakrament małżeństwa ze swoimi tajemniczymi, symbolicznymi bogactwami nauczyć się otwierać wspólnie Biblię – zamknięta, jednoczy chrześcijan, otwarta – wywołuje spory, sprawić, by Biblia stała się drogą jedności dać się ogarnąć adoracji liturgicznej Boga – źródła wszelkiego Piękna, nawet jeśli w naszych czasach Piękno nie znajduje się w centrum artystycznych poszukiwań raz jeszcze podjąć rozważania celów ostatecznych, gdyż może one właśnie są zasadniczym powodem braku jedności – oto najważniejsze tematy, które podjął Paul Evdokimov, jedna z czołowych postaci Kościoła prawosławnego we Francji.
Niniejsza książka pozwala dotrzeć do głębi myśli, która zawsze będzie dążyć do tego, by połączyć bogactwa chrześcijańskiego Wschodu i Zachodu, gdyż „Kościół nie może być podzielony: wbrew pozorom tajemnicza, niepodzielna jedność trwa”.
Paul Evdokimov (1901-1970) - profesor Instytutu Teologii Prawosławnej im. Św. Sergiusza i Instytutu Katolickiego w Paryżu, kontynuator myśli renesansu religijno-filozoficznego w Rosji przełomu XIX i XX w. Jeden z twórców paryskiego środowiska prawosławnego. Przez całe Życie prowadził twórczy dialog z filozofią i kulturą Zachodu. Wielki propagator idei ekumenizmu (jako obserwator uczestniczył w III sesji Soboru Watykańskiego II).
Niniejsza książka pozwala dotrzeć do głębi myśli, która zawsze będzie dążyć do tego, by połączyć bogactwa chrześcijańskiego Wschodu i Zachodu, gdyż „Kościół nie może być podzielony: wbrew pozorom tajemnicza, niepodzielna jedność trwa”.
Paul Evdokimov (1901-1970) - profesor Instytutu Teologii Prawosławnej im. Św. Sergiusza i Instytutu Katolickiego w Paryżu, kontynuator myśli renesansu religijno-filozoficznego w Rosji przełomu XIX i XX w. Jeden z twórców paryskiego środowiska prawosławnego. Przez całe Życie prowadził twórczy dialog z filozofią i kulturą Zachodu. Wielki propagator idei ekumenizmu (jako obserwator uczestniczył w III sesji Soboru Watykańskiego II).