Opinia na temat książki Zaraza

Nie mogąc wysiedzieć po ostatniej lekturze Przemysława Piotrowskiego o tytule „Cherub” szybko sięgnęłam po czwarty tom- „Zaraza”

Jest to kontynuacja historii oraz życiowych przygód komisarza Igora Brudnego, jednak w wielu aspektach znacząco odcina się od trylogii („Piętno”, „Sfora” i „Cherub”), i pojawia się moment, w którym przeszłość Igora przestaje rzutować aż tak bardzo na jego codzienność, przestaje być filarem akcji.

Finisz „Cheruba” nie był łaskawy dla Igora i właśnie teraz towarzyszymy mu w trudnej rekonwalescencji, powrocie do zdrowia i pełnej sprawności fizycznej i stabilności psychicznej.
Człowiekowi z jego charakterem trudno jest zaakceptować swoje ograniczenia nawet jeśli są czasowe.
Budzi się on niestety w zupełnie innej rzeczywistości niż ta, w której przyszło mu funkcjonować. Ponownie na temat wraca Warszawa a Zielonogórski klimat policyjnego teamu nie jest już dla niego.

Julia Zawadzka z kolei próbuje odnaleźć się w tej sytuacji wspierania swojego partnera, ale też rozwiązania bardzo trudnej zagadki.
Bo o to w Zielonej Górze odnajdywane są zwłoki kobiet, ciała białe jak śnieg pozbawione choćby kropli krwi. I choć Julka dostając w końcu przestrzeń do samodzielnego działania radzi sobie naprawdę dobrze, to jednak w konfrontacji z „wampirem” sięgnie po wsparcie Igora.

Sam tytuł „ZARAZA” jest dla mnie idealnym opisem upadku społecznego, stręczycielstwa, przymusowej prostytucji, zdrady, szantażu i bezwzględności, którą dostajemy na kartach tej powieści.

Dla mnie utrzymany został klimat poprzednich części w kontekście pracy policyjnego dochodzeniowca.

Brawo Panie Przemku!