Zakochani po uszy

Lekko zabawna, lekko ciepła, lekka i przyjemna w czytaniu opowieść o tym jak atrakcyjny może być młodszy o pięć lat brat najlepszej przyjaciółki i jakie są tego konsekwencje.
Myślałam, że będzie lepiej, to znaczy myślałam, że będzie bardzo dobrze, bo jest dobrze. Po prostu dobrze. Książka spełnia swoje zadanie nie tylko dlatego, że jest lekko, łatwo i przyjemnie, ale daje też możliwość wyrażenia złości w stosunku do głównej bohaterki i uznania jej wybranka za jednego z najbardziej cierpliwych mężczyzn w literaturze.
Tak, Mac jest wkurzająca, jej rozterki bardziej przypominają obiekcje dziewczyn pod koniec szkoły czy u progu wejścia w dorosłe życie, a ona chyba pod względem emocjonalnym nie wyszła z tego okresu. Jak dziecko, jak mawiają moje dzieci, jak dziecko.
Dobrze, że Gavin rekompensuje te wszystkie braki i ułomności. Dzięki niemu historia nabiera rozsądku i przekonania, że wszystko będzie dobrze kiedy główna bohaterka tylko trafi na swój rozum, a jako, że trafia, to czytelnik razem z Gavinem jest szczęśliwy.
To początek serii książek osadzonych w pewnym małym miasteczku. Dobry początek, mam nadzieję, że z książki na książkę będzie coraz lepiej. Co prawda, ja jako stara romansoholiczka pary połączyłabym inaczej, ale autorka ma inny zamysł.
Nie ukrywam, że jednym z silniejszych akcentów, silniejszych na plus jest Azalia i cały szereg problemów i kłopotów z nią związanych. Pasująca do siebie trójka bohaterów mam nadzieję, że nie zniknie z kolejnych częśc...

O 'Zakochanych po uszy' słyszałam już dawno. Miałam ochotę, ale odsuwałam, a potem pojawiły się opinie, że to jest takie sobie, że rozczarowanie, że to nie to. Więc odłożyłam na kiedyś i bym prawie zapomniała, gdyby nie wyszła trzecia część.
A że ja z tych co cykle to po kolei musi czytać to wróciłam do pierwszej i spróbowałam.
I nie żałuję.

Rozumiem, że jeśli ktoś nastawia się na romans ognisty z licznymi seksami jak to teraz w modzie, może być rozczarowany. Nawet rozumiem, że jest rozczarowany ilością psa w książce, tylko, że moi Drodzy, zauważcie, napis na okładce "Wciągająca komedia romantyczna z merdającym ogonkiem w tle'. W TLE! Czyli to nie tak, że pies będzie narratorem, albo w ogóle romans będzie dotyczył jej przygód (bo psem w tej historii jest sunia) z jakimś psim przystojniakiem.
A psa trochę jest, na tyle żeby było uroczo a nie monotonnie ;)

Sami bohaterowie, tym razem ludzcy, są sympatyczni. Ci co sympatyczni mają być, bo buce swą bucowość zachowują i noszą jak szaty wierzchnie.
Mac jest momentami irytująca ze swoim strachem i obawami, nie do końca zdecydowana, nie do końca ogarniająca siebie i świat otaczający, ale dzięki temu jest tym bardziej prawdziwa. Po porzuceniu przed ołtarzem, dosłownie, co się dziewczynie dziwić, że ma problemy z zaufaniem.

Za to Gavin... Sama słodycz i urok. I nawet mu wybaczę, że jest młodszy od Mac. No bo to na dodatek weterynarz, czyli kocha zwierzątka. I jest słodki, wspominałam? Zdecydow...