Tomik wierszy krakowskiego karmelity bosego jest poetyckim zapisem jego doświadczenia wewnętrznego, którego rdzeń stanowi przełamywanie pokusy rozpaczy przez kontakt z innymi ludźmi, piękno świata i sztuki. To w tych przestrzeniach można odnaleźć ślady Bożej obecności, kiedy w czasie mrocznego oczyszczenia gęstnieje ciemność. Drogi przez tę pustynię wiodą zarówno szlakami pielgrzymimi, jak i przez ocean serca". Jak pisze prof. Zofia Zarębianka: Nie jest to traktat teologiczny, ale zapis osobistych rozterek i zmagań uderzający szczerością i autentycznością wyznania.