Albertus (właściwie z łac. Adalbertus, czyli Wojciech) należał do najpopularniejszych postaci polskiej literatury sowizdrzalskiej schyłku XVI i początku XVII wieku. Ta sympatyczna postać stała się bohaterem dwóch przedstawianych tu komedii Wyprawy plebańskiej (1590) i jej bezpośredniej kontynuacji Albertusa z wojny (1596). Opowiedziana w nich niezwykle zabawna, skrząca się humorem historia kościelnego sługi wysłanego przez plebana na wojnę stała się pretekstem do satyrycznego spojrzenia na panujące wówczas obyczaje i stosunki społeczne.