Tomem wspomnień Edwarda Pieńkosa Muzeum pamięci Sybiru kontynuuje serię "Wspomnienia i relacje". Wybór akurat tych wspomnień nie jest przypadkowy. Z okazji stulecia odzyskania niepodległości chcieliśmy zaakcentować związek polskich zesłańczych dramatów okresu II wojny światowej z historią tzw. Kresów Wschodnich II Rzeczpospolitej. To właśnie te ziemie zapłaciły największą daninę krwi w czasie sowieckich represji lat 1939-1945.
Edward Pieńkos pochodził z pokolenia urodzonego w latach dwudziestych, kształconego w duchu patriotyzmu, miłości do odzyskanej ojczyzny. Razem z nim podróżujemy po kresowych miejscowościach, a dokładny, emocjonalny sposób zapisu obserwacji i przeżyć pozwala nam niemalże przenieść się na chwilę na ulice Słonima, Lipniszek, czy Lidy. Opis pobytu w Kazachstanie to swego rodzaju studium przemiany człowieka. Na step trafił niewinny nastolatek, nienagannie wychowany i głęboko wierzący w ideały. Kolejne miesiące spędzone na „nieludzkiej ziemi” sprawiły, że szybko dorósł i wyrzekł się wielu z wyznawanych wartości. Historia drogi, jaką odbył w celu dołączenia do Armii Andersa, jest tak nieprawdopodobna, że napisać ją mogło tylko samo życie. Warto ją poznać.