"Nikt nie potrafi uwierzyc w ten łatwy i optymistyczny mit, iż można naprawić trwale świat nie naruszając zła zaczajonego w ludzkich sercach, podobnie jak trudno pokrzepiać się nadzieją, że rekonstrukcja serca - gdyby nawet mogła być dokonana cudownymi sposobami - uczyni rzeczą nieważną lub zbędną rekonstrukcję świata".
Te słowa zaczerpnięte z książki Profesora B. Suchodolskiego pt. "Labirynty współczesności" trafnie wyrażają intencje zrealizowane w książce "Wychowanie i strategia życia". Wrażliwości autora na wciąż komplikujące się "labirynty" współczesnej cywilizacji towarzyszy nieustanna troska o humanistyczny "ład serca", a koncepcja wychowania, obejmującego procesy coraz bardziej złożone, przeniknięta jest zawsze "racjonalną nadzieją".