Wredny sąsiad

Lubicie kontynuacje, nawet jeśli nie są pełnowymiarową książką? Takie 1,5 tomu?

"Wredny sąsiad" Katarzyny Rzepeckiej to kontynuacja "Wrednego szefa", choć teoretycznie można czytać ją niezależnie.

Tym razem głównymi bohaterami są: Ina Flis - siostra Martina i Sebastian Kot - brat Karoliny. Opowieść zaczyna się mniej więcej w momencie zakończenia poprzedniej książki, gdy okazało się, że ta para nie dość, że zdążyła się już wcześniej poznać, ponieważ są sąsiadami, to jeszcze na dodatek znienawidzili się od pierwszego spotkania.

Jak to mawiają: kto się czubi, ten się lubi, a od nienawiści do miłości jest tylko jeden krok. Sebastian to bardzo dobry i uczynny człowiek, z zawodu lekarz. Niestety spotkał charyzmatyczną i pewną siebie Inę w złym momencie swojego życia i wyładował na niej swoją frustrację, a ta nie pozostała mu dłużna. Gdy wszystko zacznie się źle, to czy ma szansę skończyć się dobrze?

To króciutka historia, ale pełna treści, wielu ciekawych spostrzeżeń i przekonań, niektóre z nich prywatnie również podzielam. Przeczytamy między innymi o wierze w przeznaczenie i w to, że wszystko dzieje się po coś, o pokrewnych duszach złączonych ze sobą przez kolejne wcielenia, a także o mocy energii czy czytaniu z aury i byciu medium.

To niesamowite jak z krótką książką można spędzić bardzo przyjemnie czas i odnaleźć w niej aż tak wiele. To książka o prawdziwej miłości, gdzie akcja może i toczyła się bardzo szybko, ale - jak stwierdz...

„Kochana, jeżeli masz z kimś być w tym ludzkim życiu, to nie oszukasz przeznaczenia, nieważne, jak bardzo będziesz się przed nim bronić. Jesteście połączeni i tyle. Tego przyciągania się nie uniknie.”

Zaczęło się od wylanej kawy, pobrudzonych ubrań i ostrej wymiany zdań. Tak właśnie poznali się Sebastian i Ina, sąsiedzi, którzy do tej pory nie mieli okazji się zobaczyć. Dwa uparciuchy, zachowujące się jak dzieci. Kłócące się i dokuczające sobie nawzajem, ale w końcu kto się lubi, ten się czubi. Bo mimo złośliwości, jaką sobie okazywali to ciągło ich do siebie niczym magnez.

Cóż mogę powiedzieć. Uśmiałam się przy tej historii co niemiara. Od początku do końca uśmiech nie schodził mi z ust, płakałam ze śmiechu w momencie gdy do gry wkroczyła „Bogini”, ci co czytali to będą wiedzieć, o co chodzi, ale więcej wam nie zdradzę. Bohaterowie drugoplanowi z historii Wrednego szefa dostali swoje pięć minut i wykorzystali je w najlepszy z możliwy sposób. Ta książka jest lekka, pełna humoru, złośliwości podszytych pożądaniem, ciętych ripost. Trochę smutku też się tu znajdzie. Czyta się ją świetnie i szybko, bo jest krótka i naładowana pozytywną energią. Ich relacja rozwija się bardzo szybko i intensywnie. To pokazuje, że w naszym życiu nic nie dzieje się bez przyczyny, że coś jest po coś. Świetnie się bawiłam przy niej i miło było mi poznać ich historię, autorka jak zawsze zadbała o wszystko idealnie. Poprawa humoru gwaran...