Świadomość tego, że spośród wielu czynników formujących kształt języka kultura zdaje się być najważniejszym, jest pierwszym krokiem w kierunku usprawnienia komunikacji między członkami odmiennych kultur, posługującymi się nierzadko tym samym, obcym dla obojga, językiem, noszącym jednak, cechy charakterystyczne języków ojczystych interlokutorów. Z tego powodu wydaje się, że jedynie dogłębna analiza przyczyn różnic pomiędzy językami, czy wręcz stylami komunikacyjnymi typowymi dla określonych nacji, prowadzić może do usprawnienia procesu komunikacji międzykulturowej. Autorka poszukuje przejawów cech danej kultury narodowej w tekstach wytwarzanych przez jej rodzimych użytkowników. W tym celu dokonuje porównania wybranych informacyjnych tekstów prasowych zamieszczonych w 20 wydaniach polskiego dziennika „Gazeta Wyborcza” i brytyjskiego dziennika „The Guardian”, a następnie ocenia, czy założenia dotyczące występowania korelacji pomiędzy cechami kultury polskiej i brytyjskiej oraz cechami tekstów wytworzonych w tych kulturach są słuszne.