Woskowa świeca

Jest lato 1978 roku. Piękna, niewidoma kobieta wsłuchuje się w opowieść swojej matki. To Maria i Julia. Julia jest wnuczką powstańca z 1846 roku. W czasach jej młodości żyli powstańcy z 1863 roku. Ma 92 lata. Przeżyła dwie wielkie wojny. Urodziła i wychowała dziewięcioro dzieci. Opowiada o latach odległych, o tym, co było jej udziałem, a także o ludziach, których losy przetoczyły się jeszcze przed jej urodzeniem. Maria spisze jej opowieść. Zachowa w ten sposób od zapomnienia okruchy czasu, który upłynął i świata, który przeminął.
Pokolenie Julii już odeszło. Pokolenie Marii odchodzi. Wraz z nimi odchodzi wiedza o czasach minionych. Nie zawsze pytaliśmy, gdy byli jeszcze z nami. Idziemy ku przyszłości, nie zawsze oglądając się wstecz. Za jakiś czas nie będzie już świadków, zostaną jedynie źródła pisane. Przez nich, lub przez tych, którzy słuchali ich wspomnień. Dlatego przedsięwzięcie Marii jest tak cenne.