Wojna Afrodyty

Rok 1955, Cypr pod brytyjską okupacją. Zaostrza się konflikt pomiędzy ludnością grecką a turecką. Grecy dążą do niepodległości, Turcy zaś do utrzymania . Nowo mianowany gubernator John Harding wprowadza na wyspie stan wojenny, godzinę policyjną i nakaz zdania broni pod karą śmierci. Trwają zamieszki i masowe aresztowania, zaczyna się regularna wojna domowa. Partyzanci z EOKA, którzy stawiają sobie za cel uwolnienie Cypru spod brytyjskiego jarzma oraz przyłączenie go do Grecji, atakują Turków i żołnierzy brytyjskich, podkładają bomby pod budynki rządowe. Piętnastoletni Loukis, najmłodszy z pięciu synów Despiny i Georgiosa, od pierwszych lat życia stanowi nierozłączną parę ze starszą o kilkanaście miesięcy Praxi, córką sąsiadki. Pragnąc pomścić śmierć starszego brata i zdobyć serce ukochanej, która widzi w nim bardziej chłopca niż mężczyznę, dołącza do operującego w górach oddziału EOKA, składającego się z niewiele od niego starszych nastolatków. Na początek ma być kurierem, a potem awansować do grupy bojowej. Cały czas marzy o powrocie, bez Praxi czuje się nikim, zawieszonym w czasie duchem. Mijają trzy lata. W przeddzień ogłoszenia niepodległości Cypru współtowarzysze Loukisa giną tragicznie w wybuchu spowodowanym nieumiejętnym obchodzeniem się z materiałami wybuchowymi. Loukis, ciężko doświadczony, ale i pełen nadziei, wraca do domu – i do ukochanej. Czeka go wielkie rozczarowanie. Dziewczyna nie mieszka już w wiosce, wyprowadziła się do Kyrenii, razem ze swoim niedawno poślubionym mężem i dzieckiem, maleńką Elpidą, biologiczną córką Loukisa. Praxi nie kocha męża, prawdziwą miłością jej życia jest nadal Loukis... Albatros, 2014