Wiosna w Zapomnianym Schronisku

Cudownie było znów wrócić do Zapomnianego Schroniska – miejsca pełnego tajemnic, niespełnionych marzeń i emocji tak intensywnych, że niemal wibrują w powietrzu. Ta historia wciąga od pierwszych stron, otulając czytelnika górskim krajobrazem i losem bohaterów, których życie doświadczyło aż nadto.

Wraz z wiosną do życia budzi się nie tylko natura, ale i opuszczone schronisko w Karkonoszach. Rafał i Klaudia, mimo zmęczenia i wątpliwości, otwierają je na nowo, zastanawiając się, czy to rzeczywiście droga do szczęścia.

Monika, uciekając przed bolesnymi wspomnieniami, postanawia zatrudnić się w schronisku, nie spodziewając się, że jej decyzja poruszy kogoś z przeszłości. Aleksander, przekonany, że dawne uczucia to zamknięty rozdział, przypadkiem trafia na jej wpis w internecie. Pod wpływem impulsu wraca w góry – nieświadomy, jak bardzo odmieni to jego życie.

Zapomniane Schronisko otwiera się na turystów i nowe szanse. Czy jego mieszkańcy są gotowi na to, co przyniesie wiosna?

To książka o tym, jak mocno jedna tragedia poturbowała bohaterów, zostawiając w ich sercach blizny, które nie chcą się zagoić. Monika, uciekając przed wspomnieniami, szuka ukojenia w schronisku, nie spodziewając się, że los postawi na jej drodze Aleksandra. On z kolei myślał, że zamknął ten rozdział swojego życia – aż jedno przypadkowe kliknięcie w internecie sprawia, że wraca w góry, by zmierzyć się z tym, co miało zostać zapomniane.

Ta historia niesie za sobą...

„Wiosna w Zapomnianym Schronisku” to ciepła, nastrojowa opowieść o odnajdywaniu siebie, o miłości, która potrafi przetrwać próbę czasu, i o sile, jaką daje bliskość natury i ludzi. Julia Furmaniak zabiera czytelników w kolejną podróż do serca Karkonoszy, gdzie powiew wiosny staje się metaforą nowego początku – nie tylko dla przyrody, ale i dla bohaterów.

Po zimowym letargu Zapomniane Schronisko znów tętni życiem. Klaudia i Rafał, którzy włożyli mnóstwo serca w jego odnowienie, zmagają się z rzeczywistością prowadzenia tak wymagającego miejsca. Zamiast ukojenia, ich praca zaczyna być ucieczką – przed emocjami, przed sobą nawzajem. Autorka w subtelny sposób pokazuje, że nawet największa pasja nie zawsze wystarczy, by zagłuszyć to, co niewypowiedziane.

Do schroniska trafia również Monika – kobieta wrażliwa, zraniona, szukająca w górach ukojenia po stracie. Jej historia to opowieść o żałobie, ale też o wewnętrznej sile i pragnieniu odnalezienia sensu na nowo.

Autorka umiejętnie łączy wątki obyczajowe z opisami górskiej przyrody, która niemal staje się osobnym bohaterem tej opowieści. Wiosna w Karkonoszach budzi emocje, oczyszcza i daje nadzieję – tak samo jak schronisko, w którym każdy bohater mierzy się z własnymi demonami i odkrywa, że życie wciąż może zaskakiwać. To nie tylko opowieść o miłości, ale też o zmęczeniu, o potrzebie bliskości i o tym, że czasem trzeba się zatrzymać, by ruszyć dalej.

Ide...

PTTK pozwoliło na remont i modernizację karkonoskiego schroniska.

Klaudia i Rafał zrobili to. Wspólnie.

Zapomniane Schronisko znów zacznie działalność. Jeszcze kompletowali obsadę. Do pani Lusi, Daniela i Olgi dołączyła Monika. W ślad za nią przyjechał Aleks. Nie widzieli się od pamiętnych świąt z poprzedniego tomu.

Niezręczne sytuacje pomiędzy małżonkami zastępują inne relacje. Powoli, stopniowo, bez pośpiechu. Mury się kruszą.

"W górach na wszystko patrzy się z innej perspektywy."

Bardzo przyjemna lektura, w której jednak nie brakuje trudnych tematów. Miło było spotkać znajomych bohaterów i poznać nowych.

Góry, przyroda i ludzie to wielki atut tej opowieści.

Zakończenie sugeruje, że to nie koniec. Czekam więc cierpliwie na ... Lato ...

"Wiosna w Zapomnianym Schronisku” Julii Furmaniak to powieść obyczajowa, która zachwyciła mnie nie tylko swoją fabułą, ale także głębią emocji i niezwykłą atmosferą. W drugiej części Zapomniane Schronisko otwiera się na turystów i nowe szanse. Autorka przenosi czytelnika do malowniczego, choć nieco zapomnianego miejsca, gdzie natura splata się z ludzkimi losami, tworząc tło dla opowieści o miłości, przyjaźni i odnajdywaniu siebie. Julia Furmaniak w mistrzowski sposób buduje świat przedstawiony, malując obraz schroniska, które staje się nie tylko miejscem akcji, ale i symbolem nadziei oraz odrodzenia. Postacie są autentyczne i wielowymiarowe, co sprawia, że łatwo jest się z nimi utożsamić. Autorka z dużą wrażliwością ukazuje ich wewnętrzne zmagania oraz relacje, które rozwijają się w obliczu trudnych okoliczności. Styl pisania Julii Furmaniak jest lekki, a jednocześnie pełen poetyckich opisów, które wciągają czytelnika od pierwszych stron. Narracja prowadzona jest w sposób, który pozwala na głębokie zanurzenie się w historię, a momenty refleksji przeplatają się z dynamicznymi zwrotami akcji. Autorka porusza ważne tematy, takie jak przywiązanie do miejsc, więzi międzyludzkie oraz siłę, jaką daje natura. „Wiosna w Zapomnianym Schronisku” to nie tylko opowieść o odkrywaniu siebie, ale także o odnajdywaniu radości w prostych chwilach i pięknie otaczającego świata. Powieść Julii Furmaniak to emocjonalna podróż, która z pewnością na długo pozostanie w mojej pamięci. Polecam ją ...

Marzec przyniósł ze sobą przyjemny powrót w Karkonosze. Idzie wiosna i do życia budzi się nie tylko natura ale również Zapomniane Schronisko. A to za sprawą Rafała, Klaudii i ich przyjaciół którzy włożyli ogrom serca i energii w odbudowę tego miejsca. Czy im się powiedzie i zaczną do nich zaglądać turyści? A może porwali się z motyką na słońce? Przekonamy się.

Julia Furmaniak w nowej powieści zabiera nas ponownie w góry, do wspomnianego już schroniska. Wracają znane z poprzedniej części postacie, ale nie brakuje też nowych, wyrazistych charakterów. Oj nudzić się na pewno nie da. Bohaterowie są sympatyczni, choć nie każdego da się polubić tak od razu. Powoli odkrywają swoje tajemnice i pozwalają się poznać. W książce znajdziemy motywy nieplanowanej ciąży, (od)budowy nie tylko miejsca ale i relacji, oraz wzajemnej pomocy w lokalnej społeczności.

Co mi się podobało? Na pewno fabuła, to że najważniejsze wątki są kontunuowane i wzbogacane drobniejszymi. Dialogi nie są drętwe, opisy nie są rozwleczone a i humor się znajdzie. Mimo czasem trudnych tematów których dotyka powieść nie ma się wrażenia wyniosłości czy przesadnej powagi. Wszystko podane jest z lekkością i umiarem ale też bez bagatelizowania problemów bohaterów. To była bardzo przyjemna opowieść z otwartym zakończeniem dającym nadzieję na dalszy ciąg. Spodziewam się zatem części "Lato", bo, jak przypuszczam, będzie to cykl na kształt czterech pór roku. "Wiosna w Zapom...

Czasem powrót do miejsca, które wiele Ci odebrało okazuje się lekarstwem dla pokaleczonego serca.

Ponownie zawitałam do malowniczego Karpacza w którym mieści się pewne niezwykłe schronisko.
Po bardzo intrygującym zakończeniu pierwszej części cyklu Julii Furmaniak byłam niezwykle wręcz zaintrygowana i z niecierpliwością wypatrywałam kontynuacji tej opowieści.
Teraz z chęcią podzielę się wrażeniami z Wiosny w Zapomnianym Schronisku.
W życiu naszych bohaterów zaszły spore zmiany - niekoniecznie pozytywne.
Monika po powrocie do Poznania nie potrafi znaleźć sobie miejsca, choć bardzo się starała.
I nie chodzi tu wyłącznie o żałobę po ukochanym narzeczonym.
Kobieta, kilka miesięcy wcześniej otworzyła serce przed Aleksem z którym jak sądziła połączyła ją rzadko spotykana nić porozumienia.
Niestety on zerwał kontakt bez słowa wyjaśnienia, a jakby problemów było mało praca w księgarni wyraźnie nie daje Rowińskiej satysfakcji.
Nieoczekiwanie dziewczyna trafia na zamieszczone w sieci ogłoszenie dzierżawców Zapomnianego Schroniska. Rafał i Klaudia poszukują bowiem osób które pomogą im prowadzić działalność.
Wiedziona impulsem Monia jedzie w góry chcąc spojrzeć na wszystko z dystansu.

Małżonkowie z kolei świetnie funkcjonują w układzie opartym na wspólnym biznesie, jednak oboje tęsknią za wzajemną bliskością i miłością. Czy uda im się ją odnaleźć?
Nie zabraknie również nowych postaci jak Olga , nastoletnia siostrzenica Klaud...

🌷Kontynuacja losów bohaterów pokazuje,że po zimie i mrozie przychodzi czas na zmiany i wiarę w lepsze jutro.Wiosna symbolizuje rozkwit, w życiu bohaterów też tak się staje.Mają szansę na to,by stworzyć coś pięknego oraz nowego w życiu i sercu.To zagwarantuje uśmiech oraz nadzieję na lepsze jutro.

🌷Bohaterom towarzyszymy w początkach wznowienia schroniska,ich obawom i ciężkiej pracy która towarzyszyła,by marzenia się spełniły.To sprawiło,że czujemy dreszczyk emocji,bo nowe fakty z życia powodują,że akcja nabiera rozpędu.Powrót Aleksandra wzbudza w Monice lęk przed przyszłością.Trudno zaufać komuś,gdy raz zostało się zranionym.Natomiast Klaudia i Rafał na nowo muszą odnaleźć siłę,aby zacząć pomyśleć na nowym rozdziałem z napisem przyszłość,a nie tkwić w przeszłości…

🌷Historia pokazuje jak ciężka praca może przynieść ukojenie i jak niewiele trzeba,aby na nowo żyć według własnych zasad.Schronisko po ponownym otwarciu może być szansa na szczęście albo porażką…co nowego los przyniesie bohaterom? tego dowiecie się w tej książce. Ostatnie zdanie zszokują i dadzą na myślenia.
🌷Czekam na więcej a wam polecam książkę.

„Wiosna w zapomnianym schronisku” to klimatyczna książka, która po raz drugi zabiera czytelnika do zapomnianego schroniska.

Akcja książki dzieje się w Karkonoskim Parki Narodowym, kiedy to do życia budzi się przyroda. Wraz z tą porą odżuwa również Schronisko. A wszystko to dzięki Rafałowi i Klaudii, którzy włożyli dużo pracy i serca by ponownie otworzyć dla turystów to miejsce.

Monika nie potrafi poradzić sobie po śmierci męża i postanawia zatrudnić się w Schronisku. Aleksander z kolei, jest przekonany, że jego uczucie do Moniki dawno wygasło, ale kiedy niespodziewanie natrafia na jej post, wszystko odżywa. Postanawia rzucić wszystko i wyjechać w góry. Czy dobrze zrobił? Przekonacie się sami.

Klimat książki jest niesamowity. Zarówno tej wiosenny jak i górski sprawił, że nie potrafiłam oderwać się od lektury. Uwielbiam Karkonosze i dla mnie ta seria jest prawdziwą ucztą czytelniczą.

Książka zdecydowanie należy do tych łatwych. Napisana jest lekkim stylem, dzięki czemu czas spędzony w Schronisku wraz z bohaterami jest bardzo miło spędzonym czasem. Polecam!