Opinia na temat książki Wilki

Komisarz Orłowiec za przewinienia zostaje przeniesiony z Wrocławia do Kłodzka. Sprawa, którą musi rozwikłać, jest bardziej skomplikowana, niż początkowo może się wydawać. Krwią zamordowanego myśliwego zostaje namalowany krzyż. Sprawa nie zdąży nabrać tempa, gdy na szlaku zostaje znaleziona odgryziona dłoń.

Wyjątkowo trudno było mi się wciągnąć w historię tej powieści. Każdy rozdział zaczynał się od sentencji z kronik jezuitów kłodzkich, który sugerował, o czym zaraz będzie mowa. W książce pojawiały się legendy, wierzenia, tajemnice przekazywane z pokolenia na pokolenie ludności małej wsi na granicy z Czechami. Tytuł odnosi się do kilku wątków książki, między innymi jest to nazwa wspomnianej miejscowości. Poczułam zniechęcenie, gdy historia zaczęła skręcać w kierunku wilkołaków. Ale nie... To była jedna z wielu zasłon dymnych, która miała za zadanie zmylić czytelnika i odciągnąć od wątku kryminalnego.

Mroczny, gęsty, złowrogi, psychodeliczny wręcz klimat powieści, pozwala zanurzyć się w otchłani tajemnic ludzkich motywacji.
Postacie to cały wachlarz osobowości, od krystalicznych, po tych pozbawionych moralnego kręgosłupa. Autor wodzi czytelnika za nos, wciąż zamieniając miejscami pionki białe i czarne, tych dobrych bohaterów ze złymi. Ciężko mi było domyślić się, kto kłamie, kto skrywa mroczne tajemnice. Finał mnie zaskoczył. Mogę stwierdzić, że zrobił robotę i znacznie podniósł odbiór książki, która miejscami strasznie się dłużyła. Nie spodziewałam się, że autor zdecyduje się tak tę historię zakończyć.