W wiekach XVI i XVII umiejętność budowania wypowiedzi zdobywano dzięki wykształceniu retorycznemu i treningowi pamięci, personifikowanej w mitologii greckiej przez matkę Muz – Mnemozyne. Roman Krzywy odkrywa bogactwo retorycznych strategii wykorzystywanych przez ówczesnych podróżników do opisu różnych typów przestrzeni, miejsc naturalnych i obiektów. Rozmaite literackie relacje z epoki – głównie wspomnienia z podróży, jak również opowieści o cudzych podróżach – przedstawione są na tle dominującej w danym czasie estetyki i w szerszym kontekście społecznym. Studia uzupełnia rozdział poświęcony wędrówkom edukacyjnym.