Cytaty z książki "W środku nocy"

“Sen jest tylko manifestacją poczucia winy i żalu. Nie jest prawdziwy. Nie może mnie zranić.”

“– Za­le­tą wiel­kich im­prez jest to – po­wie­dzia­ła ni stąd, ni zowąd – że już sam ich roz­miar za­pew­nia dobry ka­mu­flaż takim in­tro­wer­ty­kom jak my.”

“W sy­pial­ni po­now­nie się­gam po dłu­go­pis i notes – je­dy­ne le­kar­stwo na bez­sen­ność, które fak­tycz­nie dzia­ła. Dwie te­ra­pie temu po­wie­dzia­no mi, że jeśli coś kłębi się w mojej gło­wie, nie dając za­snąć, to naj­le­piej te myśli za­pi­sać. Tym samym po­zwa­lam mó­zgo­wi odło­żyć my­śle­nie o tym na póź­niej, jak­bym wci­skał men­tal­ny przy­cisk drzem­ki. Ten spo­sób nie za­wsze dzia­ła, ale lep­sze to niż nic.”

“Chłop­cy, któ­rzy od­sta­ją od resz­ty, nie mają lekko.”

“Kie­dyś, gdy od­wie­dzi­łem ich krót­ko po na­ro­dzi­nach Ben­jie­go, za­py­ta­łem Russa, dla­cze­go wcale nie wy­da­je się zde­ner­wo­wa­ny, choć prze­cież zo­stał ojcem.
– O, de­ner­wu­ję się jak dia­bli – od­po­wie­dział. – Po pro­stu zo­sta­łem mi­strzem uda­wa­nia, że tak nie jest.”

“Nie mogę prze­stać my­śleć o na­szym dzie­dzic­twie. O tym, co po nas zo­sta­nie, gdy odej­dzie­my. Na ten mo­ment: nic. Ale gdy­by­śmy mieli ro­dzi­nę… Głos Clau­dii umilkł, co zmu­si­ło mnie do wy­peł­nie­nia po­wsta­łej ciszy. – Je­ste­śmy ro­dzi­ną. Ty i ja. – Nie, Ethan – za­pro­te­sto­wa­ła. – Je­ste­śmy tylko parą.”

“– Praca matki nigdy się nie koń­czy – mówi Trish. Po­zo­sta­łe ko­bie­ty jej przy­ta­ku­ją.”

“Życie jest cięż­kie, nie ma sensu temu za­prze­czać. Świat czę­sto bywa bru­tal­ny i okrut­ny, a z upły­wem czasu wy­da­je się sta­wać coraz trud­niej­szy. Pre­sja i nie­bez­pie­czeń­stwa, z któ­ry­mi muszą się mie­rzyć dzi­siej­sze dzie­ci, są o wiele gor­sze niż wtedy, gdy ja byłem mały.”