W łóżku z Nabokovem

Odniosłam wrażenie jakby książka nie była podzielona na króciutkie rozdzialiki a raczej składała się z mało istotnych zdarzeń. Zdarzeń, które w sumie budowały życie głównej bohaterki, ale w tak nudny sposób zaserwowane, że doprawdy jedyne o czym marzyłam to poczuć ten powiew humoru.

Barbara jest kobietą niby zdominowaną przez swojego męża, ale specjalnie tych relacji nie ma opisanych. On jest pedantyczny i wciąż robi wykłady na temat porządnego sprzątania. A ona jest raczej bezwolną istotą skoro zawsze zgadza się z decyzjami Johna. On mówi skacz ona bez mrugnięcia okiem to wykonuje. No cóż, każdy ma swoje poczucie małżeńskich powinności. Możliwe, że ja tu nie widzę niczego co możną by uznać za wartościowe do przemyśleń, bo mam inną konstrukcję i co mi leży na duszy zaraz wylewam, a nie czekam na to tygodniami, miesiącami. Ba!latami!
Na początku nawet myślałam, że to kobieta koło 30stki, która sama jeszcze dobrze siebie nie zna i po nagłym opuszczeniu męża może czuć się zachwiana emocjonalnie jak i we własnych postanowieniach. Ale nie. To 40letnia Barbara, która jadąc za mężem osiada w małym miasteczku tzw. zadupiu i ostatecznie nie wytrzymuje mężowskiego "poukładania". Wydaje mi się, że tak jak beznamiętne było ich małżeństwo tak potem toczy się jej życie. Tak, zdarzają się różne "rewelacje" po drodze, ale wszystko jest tak opisywane, jakby nie było warte przytaczania. W sumie to się zastanawiałam czy ta bohaterka jest taka bezbarwna czy autorce brakuje kunsz...