W cieniu nadziei

Ksiązka zainspirowana jest porwaniem Michaela Dunahee z boiska szkolnego w Victorii w Kanadzie, w 1991 roku. Autorka przedstawiła przejmujacy obraz rodzinnej tragedii. Na tle rodzinnego dramatu, zobrazowana została trudna relacja matki i córki. Matki, która nie poradziła sobie z uczuciami i całe życie podporzadkowała czekaniu na syna oraz córki-siostry, żyjacej w cieniu porwanego Michaela. Wielkim plusem książki jest jej język. Potoczny, prosty, czytając mamy wrażenie, że bohaterka siedzi przed nami i opowiada swoje dramatyczne losy. Książka nafaszerowana jest uczuciami, lękami, nadzieja, miłością, ściska za serce, czujemy ból, jaki towarzyszy Doris, matce czekającej na syna i Bethany, która prosi o miłość i zainteresowanie. Ciekawym zabiegiem w książce jest też połaczenie czasu, wydarzenia teraźniejsze zmieszane są ze wspomnieniami. Narratorka jest Bethany, ona prowadzi nas przez trudne koleje losu, poznajemy świat i zdarzenia oczami, dziecka, nastalotki i kobiety. Polecam tą ksiązkę, uważam że jest dobra, warta przeczytania choćby ze względu na plejadę uczuć w niej występujacą - studnia bez dna. 4/5