W cieniu Czarnobyla

Zakazana strefa rozciągająca się wokół Czarnobyla to straszne miejsce, w którym ucichły zegary i słychać tylko brzęczenie liczników Geigera. Wciąż jednak istnieje tam przyroda, która z potężną siłą odzyskuje władzę nad opuszczonymi wsiami i miastami. Choć od wybuchu reaktora w elektrowni atomowej upłynęło już kilka lat, naukowcy wciąż starają się ustalić, jakie procesy zachodzą na skażonych terenach. Pewnego dnia zjawia się tam Katarina. Jest biologiem i będzie pracować w międzynarodowym instytucie badawczym. W zespole znajduje się też Grigorij, Ukrainiec, który dorastał w okresie istnienia Związku Radzieckiego. Oboje z Katariną zakochują się w sobie, a ich pełen emocji związek wywołuje całą serię zdarzeń, które mają wpływ na pracę i stosunki panujące w całym zespole badawczym. Wśród budzącej niepokój przyrody Katarina i Grigorij coraz bardziej zbliżają się do pewnego bolesnego punktu, w którym daje o sobie znać przeszłość... Naukowa rzeczowość będzie musiała stanąć do walki z tym, co nieracjonalne, a rozum zmierzy się z uczuciem. To powieść, która wymaga refleksji: poetycka i wnikliwa, nie ma w niej ani jednego zbędnego lub brakującego słowa, jest tak zrozumiała i wyraźna jak odcisk stopy, a przy tym tak nieodgadniona jak proroctwo – AM Hellman, „Blekinge Läns Tidning”. Czarnobyl to jeden z trzech głównych bohaterów tej książki – cichy i zagadkowy byt napędzany radioaktywnością i radziecką mistyką jest czymś więcej niż tylko fundamentem kryzysów i łamania moralnych zasad przez głównych bohaterów. Madeleine Hessérus wraz z grupą ukraińskich naukowców osobiście odwiedziła «zakazaną strefę». Imponujące wyniki jej podróży badawczej są widoczne w powieści: strefa została w niej przedstawiona jako miejsce kipiące życiem, a przez to kuszące i zakazane – Josefin Holmström, „Svenska Dagbladet”. Madeleine Hessérus znalazła subtelny i niesamowicie fascynujący sposób, by sportretować to, jak potrafi się załamać nasze postrzeganie rzeczywistości – Bodil Juggas, „Arbetarbladet”.