Vader. Wojna totalna

Porzućcie wszelką nadzieję, wy, którzy szukacie tu obiektywizmu.

Nigdy nie ukrywałem, że Vader to dla mnie zespół szczególny. Od słuchania płyty "Litany" (jak dla mnie jedna z najlepszych płyt deathmetalowych) zaczęło się moje poznawanie ciężkiego łomotu. Do tej pory ta grupa jest jedną z moich ulubionych. Nie mogłem sobie odmówić kupienia książki Szubrychta, bo pomimo otrzaskania z dokonaniami Vader, o ich najdawniejszej historii miałem pojęcie raczej mgliste. Te i wiele innych spraw (choćby drażliwa kwestia roszad w składzie i ich powodów), książka gardłowego Lux Occulty, w pełni mi wyjaśniła - ilość materiałów i detali jest zatrważająca. Cholernie wciągające było czytanie o tym, jak Vader rozpoczynał karierę - próby w mikroskopijnych salkach, w mieszkaniu pobożnej babci Petera, a nawet w... czymś z grubsza podobnym do kibla. Wiadomo było od początku, że tak jak w zespole Peter jest autokratą, tak i tutaj będzie miał najwięcej do powiedzenia. Jednak każdy z pewnością będzie mile zaskoczony ilością wypowiedzi ludzi z otoczenia okołovaderowego, byłych i obecnych muzyków, osób z tym światkiem bezpośrednio związanych - naprawdę, jest tego od groma i powinno usatysfakcjonować największych malkontentów. Tym bardziej, że nie są to suche fakty deklamowane w pozycji "hab acht" - jest jajcarsko, co jakiś czas parskałem śmiechem, choćby przy wspominanych przez Szubrychta koncertach i trasach. Co do wydania: nie ustrzegło się błędów, trafiają się literówki i powtórzenia, ...