Opinia na temat książki Uwierz w cuda

Świąteczny czas się zbliża, więc więcej u mnie książek świątecznych. „Uwierz w cuda” Aleksandry Rochowiak kusiła przede wszystkim piękną okładką. Miałam nadzieję, że zawartość będzie również zachwycająca. Czy tak się stało?

Amelia i Dawid stopniowo spełniają swoje marzenia. Łączy ich piękna miłość, która zaczęła się w szkole. Odziedziczyli piękny dom po ukochanej babci, a do szczęścia brakuje im tylko dziecka. Jednak mimo upływu czasu nic się nie dzieje w tym temacie i po badaniach niestety wyrok, który usłyszeli od lekarza, jest bezlitosny. Ich małżeństwo wisi na włosku, jednak ich miłość i przywiązanie jest tak silne, że dają radę się z tym pogodzić. Do czasu, aż Amelia zaczyna pomagać w pewnym domu dziecka jako wolontariuszka. Czy ta historia skończy się dobrze?

Kurczę, ta historia była bardzo ckliwa. I dość oczywista, ale w takim dobrym znaczeniu. Temat który autorka poruszyła w książce zawsze będzie łapał za serce. I muszę stwierdzić, że mnie ta historia emocjonalnie trzymała mocno w garści. Nie raz mnie zatykało ze wzruszenia, a oczy stawały się wilgotne. Bo chyba nie da się bez emocji czytać o sierocińcu i dzieciach, które tak bardzo łakną miłości. Do tego język jakim posługuje się autorka urzekł mnie kompletnie. Ta dbałość o szczegóły, piękne sformułowania, wszystko było takie gładkie i czytało się cudownie. Cieszę się, że autorka pokolorowała trochę tą historię. Bo takie powinny być książki świąteczne. Tchnące nadzieją, radością i wiarą, że wszystko może skończyć się dobrze. Piękna to była historia. Z całego serca polecam.