Utara

Powiem wam, że książka jest trochę nieprzewidywalna pod względem emocjonalnym i fabularnym. Potrafi szastać emocjami, co rozdział, to są ukierunkowane ku innej sile. Bardzo dobry styl pisarski oraz opisy miejsc, które albo budzą nostalgię albo strach. Przeważnie nostalgia dotyczy bardziej czasu, który ktoś wspomina. Z jednym tylko nie mogłam się pogodzić. Chodzi mi o imiona postaci. Co drugiego nie potrafiłam wymówić, więc z lekkim utrudnieniem przypisywałam imię do występującej osoby. Postacie wyróżniały się inteligencją bądź sposobem życia. Styl ich wypowiedzi jest podobny, więc zawsze trzeba było przeczytać więcej tekstu, by wyłapać konkretną osobę. Ogólnie cała książka mi się podobała, gdyż dotyczyła nieokreślonej siły. Opuszczona osada również była takim punktem, który mocno trzymał mnie przy czytaniu, gdyż wiadomości o niej nie były podawane od razu, a to, co było opisane, wzbudzało sporą tajemniczość. Co do niezrozumiałych słów, to pod koniec książki mamy głosownik, który nam wszystko wyjaśnia. Proponuję nawet, by wpierw go przeczytać, jest od 523 strony do 542. W momencie, kiedy trudne słowo się pojawiało, niekiedy po dalszej konwersacji można się było domyśleć o co chodzi, jednak niekiedy lepiej było zwyczajnie zerknąć na koniec, by utrzymać rozumowanie treści wydarzeń. Ogólnie mogę opisać ją jako nietuzinkową, gdyż sześć klanów zmierzających do odkrycia wielkiej siły miało spore wyzwanie. Nie wiedzieli czego mogą się spodziewać, a sama nazwa Utara nic mi nie mó...

Thekkir Aheidvahl to wielki wojownik, człowiek gór i bohater. Dwadzieścia trzy lata wcześniej wyruszył, aby potwierdzić istnienie zapomnianego miasta Var Arrod. Okazuje się, że niesamowicie mocna jest tam tajemnica i inteligentna siła zwana Utarą. Ludzie wiedzą o niej od dawna, ale dopiero teraz dowiadują się, że właśnie to miasto jest jej źródłem.
Podczas Vilmeti sześć klanów decyduje się na wyprawę do opuszczonej osady. Wybierają po jednej osobie z każdego klanu. Swoją szansę dostaję młoda Eyjagrani.

Jest to porządna fantastyka i nie chodzi mi tylko o grubości książki;) Świat jest świetnie wykreowany, tak samo jak bohaterowie. Jedyne do czego mogę się przyczepić na tym etapie jest ilość różnych imion i przezwisk, przez które czasem ciężko się połapać. Bardzo podobało mi się, że na końcu książki jest mini słowniczek. Można było wrócić i przypomnieć sobie dane terminy. W książce pojawia się też mnóstwo obrzędów charakterystycznych dla tych ludzi. Książka nie jest napisana trudnym językiem i bardzo przyjemnie się ją czyta.

Mamy perspektywy różnych osób, przez co ta książka bardzo mnie wciągnęła. Z racji, że jest to pierwszy tom to z niecierpliwością czekam na następne. Najbardziej ciekawa jestem utary i tego co się z nią stanie, bo to z nią mieli problem nasi bohaterowie. 🫶

⭐⭐⭐⭐/5