Tron z żelaza. Trylogia Czasu Żelaza. Tom 3

W końcu dobrnąłem do końca. Nie tego spodziewałem się po finale całego cyklu. Pierwszy ton był bardzo dobry, drugi niewiele mu ustępował, natomiast tutaj czytanie szło bardzo opornie. To nie jest zła książka, tylko strasznie rozwleczona, przez co brak w niej jakiegoś napięcia czy dramaturgii.
Początek dawał radę, ale z czasem zaczęła mnie strasznie nużyć i tylko starałem się ją skończyć. W końcówce akcja nieco drgnęła, ale i tak zakończenia wypada moim zdaniem blado.
Brakło Duga, który według mnie był najjaśniejszą postacią poprzednich tomów. Żeby nie spoilerować napiszę, że kilka razy się pojawia i są to najlepsze fragmenty powieści, acz bardzo krótkie. Lowa z Wiosną nie udźwignęły całości. Fragmenty z Felixem nic nie wprowadzały, spokojnie można je było pominąć. Przygody Chamanki i Atlasa czytało się przyjemnie, podobnie jak to miało miejsce w poprzednich tomach.
Generalnie, podoba mi się styl autora, choć niepotrzebnie rozciąga swoje książki. Gdyby je zgrabnie okroić ze zbędnych fragmentów, na pewno zyskałyby na jakości, a ostatni tom w szczególności.
Na pewno nie jest to moja ostatnia przygoda z autorem i dam mu jeszcze szansę w kolejnym jego cyklu.