Jedyne teoretyczne dzieło na temat państwa i władzy, jakie powstało w Polsce epoki Jana Olbrachta, Aleksandra i Zygmunta Starego. Sam Zaborowski w tytule swego dzieła zapowiada, iż dotyczy ono nie tylko kwestii dóbr królewskich, ale i naprawy królestwa i kierowania rzeczpospolitą. Jego uwagi dotyczą władzy świeckiej - genezy państwa, obowiązków władcy, panów i szlachty, roli prawa. Wiele miejsca poświęca Zaborowski roli Kościoła w państwie, podkreślając społeczne znaczenie duchowieństwa, rozważa kwestię nadawania beneficjów i posiadania przez kapłanów dóbr doczesnych, omawia także obowiązki kleru wobec ojczyzny.