Tomek w krainie kangurów

(Wydanie IV, Wydawnictwo "Śląsk", Katowice, 1966)

"Tomek w krainie kangurów" – pierwszy tom z cyklu powieści Alfreda Szklarskiego, opowiadający o przygodach Tomka Wilmowskiego.
Książka ukazała się po raz pierwszy w 1957 nakładem Wydawnictwa Śląsk i była później wielokrotnie wznawiana.

Jest rok 1902, czternastoletni Tomek Wilmowski jest uczniem jednego z warszawskich gimnazjów. Syn rewolucjonisty, wychowywany przez rodzinę swojej zmarłej matki – wujostwo Karskich – to błyskotliwy i pomysłowy chłopiec, a przy tym tak samo jak ojciec nienawidzący rosyjskiego caratu. W środowisku nauczycielskim, mimo swojej biegłości w przyswajaniu wiedzy, ma opinię „polskiego buntowszczyka”. Jego życie odmienia się w dniu, w którym do Warszawy przyjeżdża przyjaciel Andrzeja Wilmowskiego – Jan Smuga. Podróżnik, uznawany za mistrza wśród strzelców, szybko zyskuje nie tylko sympatię młodzieńca, ale i jego szczery podziw. Tomek razem z nim wyjeżdża z Polski – na spotkanie z prawie zapomnianym ojcem i przygodą.
Już na statku płynącym do Australii Tomek zawiera nowe, mające się później przerodzić w wieloletnie przyjaźnie, znajomości (przede wszystkim z bosmanem Tadeuszem Nowickim, który uczy go strzelać). W Port Saidzie wraz z przyjaciółmi spotyka wróżbitę który przepowiada im, że Smudze życie uratuje nastoletni chłopiec, zaś Tomek zyska przyjaciela, który nigdy nie wymówi doń słowa. Pierwsza połowa przepowiedni spełnia się gdy Tomek w końcowym etapie rejsu celnym strzałem między oczy zabija przewożonego tygrysa bengalskiego, czym ratuje życie swoje i Smugi. Już w Australii to również on przekonuje krajowców do wsparcia europejskiej wyprawy w czasie łowów, do jego zasług należy również dopisać udane polowanie na kangury.