Opinia na temat książki To tylko przyjaciel

Książka długo czekała na mojej półce na Legimi, aż w końcu ją usunęłam, bo kompletnie mnie do niej nie ciągnęło. Czemu jednak ją przeczytałam? Otrzymałam do przeczytania „Miłość szuka właściciela”. Przeczytałam 50 stron i poczułam więź z jej bohaterami. Dowiedziałam się, że „To tylko przyjaciel” opowiada o losach tych samych osób, choć niekoniecznie jest kontynuacją. Chciałam, żeby jednak było „po kolei”.

Czytałam, kiedy mogłam. Słuchałam, kiedy czytać nie mogłam. Wciągnęłam się bez reszty. Uczestniczyłam w tej historii, byłam jej bohaterem. Kibicowałam Joshowi i Kristen, współczułam Sloan i trzymałam kciuki za Brandona. Czułam radość i zawód.

Podoba mi się, że głównym wątkiem tej powieści, choć wydawałoby się, że jest to wątek poboczny, jest zwrócenie uwagi na „kobiece” problemy. Nie mówi się o tym, ile kobiet poddaje się histerektomii z braku siły do dalszej walki z bólem. Co więcej, umniejsza się większości comiesięcznych dolegliwości.

Historia miłosna opisana w „To tylko przyjaciel” nie jest typowym romansem, jaki wywiązuje się pomiędzy przyjaciółmi. Ich relacja nie była przesadzona ani ckliwa. Była taka, aby robiło się ciepło na sercu, że jeszcze istnieją na świecie prawdziwe uczucia.