They Wish They Were Us. Wszyscy chcą być jak my

Miasteczko Gold Coast. Zbrodnia. Jill należąca do elitarnej grupy Graczy, czyli uwielbianych i uprzywilejowanych uczniów w szkole. Długo skrywana tajemnica, która powoli zaczyna wychodzić na jaw.

Przez całą książkę poznawaliśmy nowe sekrety i ułamki historii z życia Graczy. Teraźniejszość przeplatała się z przeszłością, a wszystko po to, by nakreślić nam, jak doszło do zbrodni i zasiać w głowie niepewność, czy na pewno tak to wszystko wyglądało i czy skazano osobę odpowiedzialną za zbrodnię, czy może doszło do pomyłki. Na początku byłam bardzo podekscytowana i zaciekawiona tą historią. Kolejne sekrety wychodziły na światło dzienne, lecz nikt za bardzo nie chciał wracać do przeszłości, kiedy już wszyscy pogodzili się ze stratą. Jednak z czasem ta sprawa stawała się coraz głośniejsza i bardziej zawiła. Czytelnik dowiaduje się również wielu nieciekawych rzeczy o Graczach i ich zachowaniu, które było z jednej strony odrażające, ale z drugiej bardzo zaciekawiające i dodające dramatycznego klimatu. Niestety, jak dla mnie akcja rozgrywała się zbyt wolno i w pewnych momentach chciałam już po prostu dobrnąć do końca, przez co, gdy już wyszła na jaw cała prawda o zbrodni, nie czułam takiego podekscytowania i zaskoczenia, jakie mogłabym czuć.

Mam mieszane uczucia, bo z jednej strony ta historia była naprawdę ciekawa, a pomysł na fabułę zadziwiający i dobrze przemyślany, lecz nie zrobiła ona na mnie większego wrażenia, właśnie ze względu na tę...

Chyba w każdej szkole jest grupa popularnych dzieciaków, które wszyscy próbują naśladować. Niektórzy gotowi są na wiele poświęceń, by znaleźć się wśród nich.

Gracze to elitarne i wąskie grono atrakcyjnych nie tylko wizerunkowo osób: odważnych, ambitnych, inteligentnych, odrobinę szalonych i obrzydliwie bogatych. Zachowują się tak, jakby świat należał tylko do nich... i cóż w pewnym sensie właśnie tak jest, jednak do czasu, aż w grę zaczną wchodzić prawdziwe uczucia: miłość, pożądanie, rywalizacja, zazdrość i nienawiść. Graczem jesteś całe życie.

I oni do nich należą: ośmioosobowa paczka przyjaciół, która po pierwszym roku liczy sześcioro członków. Pewnej nocy jedna z dziewcząt ginie z rąk swojego chłopaka, który nieoczekiwanie po upływie trzech lat zmienia zeznania. Czy to oznacza, że zabójca jest na wolności i ma się całkiem dobrze?

"They wish, they were us. Wszyscy chcą być jak my" to thriller młodzieżowy w klimacie Dark Academy. Zdecydowanie prym wiedzie tu kreacja psychologiczna postaci, a najciekawszą z nich jest główna bohaterka, pierwszoosobowa narratorka Jill Newman. To jej oczami śledzimy wszystkie bieżące wydarzenia, a dzięki wspomnieniom podglądamy też przeszłość. Akcja nie należy do najszybszych, napięcie narasta nieznośnie powoli, a atmosfera zagęszcza się z każdą przeczytaną stroną.

"They wish, they were us. Wszyscy chcą być jak my" to bardzo obiecujący i nadzwyczaj dojrzały debiut Jessiki Goodman.

They wish they were us czyli Wszyscy chcą być jak my to debiut, który porównywany jest do Plotkary czy Szkoły dla Elity jednak mi osobiście po przeczytaniu bardziej kojarzy się z 1 sezonem Veronica Mars. Fabuła skupia się na zagadkowej śmierci, presji społeczeństwa oraz rodziców a także nieco dziwnego systemu edukacyjnego.

Początek historii wydaje się wręcz idealny choć odczuwamy poczucie żalu i braku domknięcia przez główną bohaterkę Jill. Jej najlepszą przyjaciółką została zamordowana i choć zabójca został pociągnięty do odpowiedzialności, wiele rzeczy ze sobą nie gra a sumienie coraz głośniej daje o sobie znać. Do tego wszystkiego dochodzą różne uczucia i Gracze, którym wszyscy zazdroszczą i każdy chce być tacy jak oni.

System edukacyjny przedstawiony w książce jest co najmniej dziwny. Presja rówieśników ale i rodziców z naciskiem na to aby być najlepszym i zacząć studia na najlepszym uniwersytecie jest trochę jak droga bez wyjścia. Poza tym Gracze jako wyróżniona elita w szkole pokazuje jak bardzo wyróżnia się mężczyzn nad kobiety i jak władza uderza do głowy. Autorka chciała wykreować nieco przerażające skutki pewnej hierarchii jednak przez unikanie tzw. otrzęsin w grupie czytanie o tym na co narażeni byli uczestniczy w jakiś sposób na nas nie...