Monografia obrazuje przemiany w sferze kultury, związane przede wszystkim z rozwojem telewizji i innych mediów elektronicznych, które "narzuciły" współczesnemu człowiekowi audiowizualne doświadczenie świata. Kultura wizualna zdominowana przez obraz kształtuje nowe oblicze uczestnictwa i inny (niż ma to miejsce w kulturze słowa) sposób recepcji treści kultury. Autorka analizuje telenowele zaliczane do kultury popularnej, tzw. niższej. Podkreśla, iż praktyka edukacyjna ma nadal kłopoty z określeniem i oceną tego zjawiska. Ukazuje telenowelę jako źródło przyswajania przez młodzież pewnych zachowań, wartości, sądów, postaw. Analizuje trzy różne telenowele: "Klan" (obyczajowa), "Świat według Kiepskich" (satyryczna), "Dziki księżyc" (romantyczno- eskapistyczna), przedstawiające różne aspekty rzeczywistości.