Rozprawy pióra Sönke Lorenza, profesora uniwersytetu w Tybindze, składające się na prezentowaną publikację, dotyczą problematyki dziejów oświaty i nauki w Środkowej Europie u schyłku średniowiecza i na progu epoki renesansu. Dzięki komparatystycznemu ujęciu zagadnienia, zrozumiałe stają się mechanizmy kierujące powstawaniem i kształtowaniem się wszechnic edukujących studentów na poziomie wyższym, np. uniwersytetu w Erfurcie na tle podobnych procesów w innych ośrodkach, jak Praga, Louvain czy Wiedeń. Praca podejmuje również niezwykle ciekawy, a mało znany temat, a mianowicie nieudane próby utworzenia uniwersytetów w Ratyzbonie, Lüneburgu, Wrocławiu i Pforzheim. Opowiada ponadto o działalności erfurckiego astronoma i matematyka z pierwszej połowy XIV wieku Jana Algieri, a także o kręgu uczonych odpowiedzialnych za rozwój humanizmu w Tybindze w końcu XV w. i w pierwszych dekadach następnego stulecia (Jan Reuchlin, Jakub Locher i Filip Melanchton). Pozycja cenna dla historyków nauki i szeroko pojętego kręgu humanistów.