Cytaty z książki "Szkice miłości. Jak odnaleźć drogę do siebie i swojego szczęścia"

“Kiedy tylko z rana rozchylam powieki - uczę się rysować me szkice miłości. Tak długo codzienne arkusze życia plamiły duma, zazdrość i popychane irracjonalnym lękiem dążenie do tego, by czuć się bezpiecznie. Smak goryczy do dziś pozostaje w mych ustach. Rozczarowanie, poczucie straty, obawy... To cierpienie...”

“Nie było tam miejsca na prawdę. Nie było miejsca na mnie. Zapomniałam siebie. Ale smutek, żal, złość, tęsknota... choć chłodne, choć ciemne... to właśnie one, niczym ukochani kompani, to właśnie one zaprowadziły mnie do domu.”

“W mroku kryje się już bowiem zapis miłości. Cień i światło ręka w rękę tańczą w Tobie ten sam taniec doświadczenia. To Ty stawiasz kroki. To Ty za każdym razem wybierasz, czy postawić swą stopę w zaroślach, czy też - otulając ją miękkim welurem - wstąpisz nią do salonu miłości.”

“I kiedy raz posmakujesz przestrzeni komnat pałacu, kiedy odtańczysz tam choćby kilka rytmów, gdy zawirujesz w chwale i sile swego serca - już nie zapomnisz. Od tego dnia - podobnie jak ja i wiele innych - coś w Tobie będzie lgnęło... Mimo łez, zwątpienia i chaosu...”

“Coś w Tobie będzie wabione aromatem tamtego wspomnienia Ciebie. I od tego dnia - podobnie jak ja i wiele innych - każdego dnia, gdy już rozchylisz powieki, będziesz się uczyć rysować swoje szkice miłości.”

“Grzeczna dziewczynka wie, jaką może być i na ile... By nie było za dużo... I stanąwszy w obliczu tej, która stawia się do życia prawdziwa, kurczy się i jakby za nią czuje wstyd, bo przecież...nie wypada być taką żywą... Ale i w niej coś krzyczy i woła...Grzeczna dziewczynka szamocze się w swego wnętrza wietrze...tęsknotę swej duszy czuje...pragnie biec tam, gdzie serce ją niesie... Pragnie być wolna i nagą...w prawdzie swej nieustępliwa Wyciągnąć wianki swych marzeń, owinąć się w nie, być w końcu żywą.”