Świat sztuki Pisma z filozofii sztuki

Przez wieki pojęcie sztuki nie budziło szczególnych wątpliwości i na pytanie Sokratesa: „czym jest sztuka?” odpowiadano w sposób naturalny, na przykład: „jest naśladowaniem”. Artyści współcześni, naruszający dotychczasowy status sztuki i zastanawiający się na jej uzasadnieniem, Sokratejskiemu pytaniu nadali postać: „dlaczego coś jest dziełem sztuki?”. Współczesne dzieło jednoczy sferę potoczności i artystyczności, wykracza w teorii poza sferę estetyczną i docieka jej warunków konstytuujących. Od tego czasu nic nie jest oczywiste: ani artysta, ani dzieło, ani sztuka. Nieuzbrojone oko czasu historycznego zawiodło w czasie posthistorycznym, gdy znikły wszelkie podziały i granice – teraz musi zostać „uzbrojone” w teorię. Pomaga ona w rozstrzygnięciu wielu istotnych pytań, jakie pojawiły się w XX wieku, na przykład: „czy załamało się rozróżnienie między sztuką a rzeczywistością?”, „czy świat składa się z utajonych dzieł sztuki oczekujących przemienienia?”, „czy Warhol jest kimś w rodzaju Midasa, który wszystko, czego dotknie, przemienia w złoto czystej sztuki?”. Dlatego współczesny świat sztuki potrzebuje filozofów, a Danto jest pierwszym z nich. Jest także kimś więcej – jest prorokiem sztuki współczesnej. Arthur Coleman Danto – filozof, estetyk, krytyk sztuki związany z Uniwersytetem Columbia. Prezydent American Philosophical Association w 1983 roku oraz American Society of Aesthetics w latach 1989–1991; redaktor Journal of Philosophy. Wybitny krytyk sztuki awangardowej (The Nation), łączący filozoficzną wnikliwość z głęboką wiedzą i wyczuciem sztuk pięknych. Autor cenionych prac z filozofii historii, filozofii działania, filozofii poznania. Jednak największe uznanie zyskał rozprawami o sztuce współczesnej, takimi jak: The Transfiguration of the Commonplace (1981); The Philosophical Disenfranchisment of Art (1986); Beyond the Brillo Box: Visual Arts in Post-Historical Perspective (1992); Embodied Meanings: Critical Essays and Aesthetic Meditations (1994); After the End of Art: Contemporary Art and the Pale of History, Princeton (1997); The Abuse of Beauty (2003).