Opinia na temat książki Świat bez końca

 Po niezwykle pozytywnych wrażeniach, jakie pozostawiły po sobie "Filary Ziemi" do tej książki podchodziłam z lekką obawą. Na szczęście zupełnie niepotrzebnie, gdyż autor nadal trzyma wysoki poziom, a historia sama w sobie nie jest - wbrew temu, co czytamy na okładce - ciągiem dalszym poprzedniczki.
 
 W "Świecie bez końca" Kingsbridge już ma swoją katedrę. Ba, owa katedra została już kilka razy przebudowana i naprawiana. Przetrwała pamięć o Jacku, Alienie, Philipie i reszcie, jednak ludzie traktują ich bardziej jak postacie z legend niż osoby faktycznie żyjące. Pogląd ten podzielają nawet ich potomkowie.
 
 I tym razem pierwsze skrzypce gra młody, zdolny i ambitny budowniczy - Merthin, którego marzeniem jest zbudowanie największego budynku w Anglii. Także tym razem wspiera go przedsiębiorcza młoda kobieta zajmująca się handlem - Caris. Jest też młoda wieśniaczka, Gwenda, kilku mnichów, rycerzy i mieszkańcy Kingsbridge. Na szczęście nie są tak czarno-biali, jak w "Filarach...", lecz mają dobre i złe strony. Czytelnik poznaje obie i może zdecydować czy daną postać polubi czy nie. I tu pojawia się drobny zgrzyt - postaci, z których perspektywy obserwujemy wydarzenia, jest zwyczajnie zbyt wiele. Przez lwią część książki zastanawiałam się, po kiego czorta autor w ogóle wprowadzał wątek Gwendy. Bez niej można by się spokojnie obejść. Zresztą, Gwenda w ogóle nie przypadła mi do gustu - niepiśmienna dziewczyna ze wsi nie powinna się wyrażać w sposób, w jaki robi to Gwenda. Nie podobała mi się również postać Caris. Nigdy nie przepadałam za bohaterkami nie potrafiącymi zaakceptować konsekwencji własnych działań (a Caris do takich należy) i to się raczej nie zmieni. Jej niezrozumiałe zachowanie przyczynia się też do znielubionej przeze mnie sytuacji, gdy "on kocha ją, a ona jego, ale nie mogą być razem, bo ona ciągle wynajduje jakieś bzdurne powody". I to też działało mi na nerwy.
 
 Poza tym, wydarzenia dzieją się dość szybko. W książce nie ma większych przestojów, dzięki czemu czyta się ją naprawdę szybko. 900 stron pochłonęłam w naprawdę krótkim czasie.
 
 Zdecydowanie polecam :) Jeśli ktoś nie czytał "Filarów ziemi", a ma ochotę na tą książkę, może spokojnie po nią sięgnąć. Odnajdzie się bez problemu.