Opinia na temat książki Stulecie Winnych. Ci, którzy przeżyli

Długo zbierałam się do przeczytania tej trylogii i żałuję, że tyle czasu mi to zajęło. Gdy już w końcu usiadłam z książką na kolanach, nie mogłam się od niej oderwać.

Uwielbiam książki dziejące się w czasach I i II WŚ, zwłaszcza z perspektywy społeczności wiejskiej. Opisy chłopskich zwyczajów, poglądów i mentalności są dla mnie niezwykle fascynujące, tak samo jak i życie codzienne na wsi. Kiedy robiło się przetwory? Z czego utrzymywali się ludzie? Jaką wiedzę otrzymywali w wiejskich szkołach? Wszystkie drobne i prozaiczne szczegóły są dla mnie bardzo ciekawe i chłonęłam je jak gąbka podczas lektury.

Uderzyło mnie to, w jaki sposób przedstawiani są mężczyźni w tej książce. Ci ze starszego pokolenia są brutalni wobec kobiet, opryskliwi i myślą tylko "o jednym". Młodsze pokolenie wyrasta z takich wzorców, ale mimo wszystko tkwią w nich jakieś oznaki tego, że posiadają sobie w męską agresję. Podczas czytania zauważyłam nawet, że czasami instynktownie przeczuwałam, że ktoś zaraz wybuchnie złością i podniesie rękę na jedną z kobiecych bohaterek. Niezwykle wrażliwie traktuję taką przemoc, więc przebrnięcie przez nią w trakcie książki nie było dla mnie łatwe, ale rozumiem też, że autorka chciała nakreślić sytuację chłopek podczas wojny i okresu międzywojennego.

Zachwycona pierwszą częścią, sięgam po kolejną :)