Strażnik Podłego Miasta

Podłe Miasto to świat osnuty magią, pełen mrocznych intryg i wszelkiej ohydy, której nie brak w każdej rzeczywistości. Ale trudno mi było wnikać do tego niepowtarzalnego świata nie potykając się o myśl, że to możnby być nie dla mnie. Same nazwiska bohaterów czy wskazywanych miejsc brzmią, jak były wyciągnięte z elementarza fantasy (Strzyżyki, Żurawie, ekipa Zajęczej Wargi). I można spokojnie dodać, że jakie miasto takiego ma strażnika. A skoro miasto zwie się Podłym, to i jego opiekun nie może od tego odstawać. Tylko taki gość, wyznający dość pokręcony kodeks moralny, jest w stanie poradzić sobie z szemranym towarzystwem, w jakim na co dzień przychodzi mu się obracać. Nawet agent Crispin nie jest godny zaufania. Bo oto trafiamy w miejsce, w którym nie można nikomu ufać, jeśli chce się przeżyć. Na dobrą sprawę trafiamy do piekła, w którym bytują mordercy, dilerzy, złodzieje i wszelkiej maści przestępcy. Fabuła nie jest skomplikowana. Myślę, że swoistego pieprzyka miały dodać ponadnaturalne moce, a dla mnie mimo tego, jest mocno przewidywalnie. Rigus sieje spustoszenie w duszach swoich mieszkańców oplatając ich mackami beznadziei. Dodatkowo podbicie tego stanu scenami "jak z rzeźni" wpłynie na wytworzenie mrocznego klimatu. Ale trzeba też podkreślić, że fabuła jest zbudowana w toporny sposób. Zamierzony czy nie, to już mniej istotne, ale sprawia to, iż w pewnych chwilach czytało mi się ciężko, w innym znów momencie wydawało się być zaledwie niechlujnym przedstawianiem zdar...