W książce została podjęta próba nowego spojrzenia na kategorię ojczyzny jako tożsamościowego zwornika, wyznaczającego nie tyle odświętne deklaracje, ile codzienne działania ludzi. Próba ta dotyczy empirycznego rozpoznania sposobów tworzenia ojczyzn przez mieszkańców jednego z polskich regionów - Mazur. Obejmuje również propozycję sformułowania założeń teoretycznych, aspirujących do uniwersalnej ważności. Autor zwraca uwagę także na polityczne konsekwencje sposobów, jakimi działający ludzie poszukują swojego miejsca w przestrzeni społecznej.