Opinia na temat książki Siostry z lasu

"Siostry z lasu" zachęcały mnie do siebie już od jakiegoś czasu, przede wszystkim swoją klimatyczną, przyciągającą wzrok okładką, ale też tytułem i opisem. Chciałam również poznać twórczość lokalnej pisarki związanej z moim regionem. Jej nazwisko znane jest mi od jakiegoś czasu, lecz bardziej z racji jej pracy, bo moje pierwsze spotkanie z jej twórczością.
Lubię czasem przenieść się w świat fantazji, uwielbiam również słowiańskie magiczne opowieści. Lecz chyba zbyt wiele sobie oczekiwałam od tej lektury. Spodziewałam się otulonej magiczną mgłą mazurskich lasów historii, mrocznej i tajemniczej. Początkowo nawet bardzo się to udało, weszłam do całkiem innego świata, który zaczynał mnie wciągać w swoje tajemnice niemal bez reszty. Lecz im głębiej wchodziłam w leśną gęstwinę, tym mniej mi się to podobało. Fabuła stawała się jakaś niezbyt zrozumiała i bardziej chaotyczna, a niektóre wątki zostały potraktowane po macoszemu.
Tytułowe siostry z lasu, to trojaczki wychowywane przez swoją babcię, gdyż ich matka zmarła przy porodzie. Mieszkają w leśnej chacie, a babcia przez całe lata starała się chronić je przed światem. A przede wszystkim uczy swoje wnuczki magii i posługiwania się nią. Wie, że będzie im potrzebna taka wiedza, gdy jej już zabraknie...