Przepiękną i zasobną w oryginalne kolorowe ilustracje książeczkę o sentymentalnym wilku napisał francuski grafik z Paryża, który od razu po ukończeniu studiów zajął się ilustrowaniem książek obrazkowych. W swojej postmodernistycznej baśni Geoffroy de Pennart rozprawia się przede wszystkim ze stereotypowym portretem wilka z tradycyjnych baśni (dekonstruując go). Podczas gdy tradycyjny wizerunek leśnego drapieżnika podkreśla jego wielkie kły, pazury i groźne spojrzenie, wilk z baśni Pennarta jest pozbawiony tych przymiotów, a ponadto sympatyczny, grzeczny i łatwo się wzrusza. Dlatego jego postać nie wzbudza w otoczeniu lęku i trwogi i nie sprawia, że oglądające go dzieci tracą poczucie bezpieczeństwa. Jednak najważniejszą cechą wilka Lucjana jest jego nadmierny sentymentalizm. Lucjan, który opuścił swoją wielopokoleniową wilczą rodzinę, nadal jest z nią bardzo związany i ją kocha, a w pamięci przechowuje wszystkie słowa, jakie członkowie jego klanu wypowiedzieli przy pożegnaniu. Młody, dorastający wilk zabiera też ze sobą prezenty, którymi obdarowali go domownicy, czyli zegarek od dziadka i spis smacznych kąsków od wilczego taty, który nie chciał, by syn był głodny podczas swojej wędrówki. Czy uda mu się odnaleźć na swojej drodze zalecane przez tatę smaczne kąski? I czy zegarek mu się przyda? Na swojej drodze głodny Lucjan coraz to spotyka postacie z baśni, w których od dawna pełni rolę złego wilka. Najpierw spotyka mamę kozę wraz z jej koźlątkami, które to znajdują się na...